Hans Klok

Nou, het was precies zoals ik verwacht had, de show van Hans Klok: House of Horror gisterenavond. Veel gezwaai met capes, sprietdunne assistentes met wapperende haren en tandpastawitte lach en duizend varianten op de doorzaag-, verwissel- en verkleedtruc. Kortom, spectaculair dus. Je zit er met je neus op en je ziet zo'n tien man uit dezelfde kleine zwarte doos stappen en je snapt er niets van. Melk verandert in papiersnippers en andersom. Een geboeide assistente die in minder dan één seconden ineens, nog steeds in de touwen, een colbertje aanheeft van een man uit de zaal. Klok zelf, die in een kist stapt en twee seconden later achter in de zaal opduikt. Enfin, je zou de trucs zelf nog wel kunnen verklaren met wat fantasie maar de snelheid waarmee alles gaat is verbijsterend. Toppunt was de gloeilamp die even bijna over onze hoofden door de zaal zweefde. 'Watch it, don't touch it', waarschuwde Hans. Daarin zat waarschijnlijk de clou maar die moet ik nog even uitknobbelen. De show was verder gelardeerd met circusachtige hoelahoep en diaboloacts, nou ja, het was echt een show dus. Leuk om eens mee te maken. Maar het mooiste was de grijns van Klok zelf, bij het applaus aan het eind van de avond. Als een kleine schooljongen die heel blij en trots is dat alles weer is gelukt.