zondag 29 november 2015

Haarlem wat ben je mooi

Fredie Kuiper en Zangstudio Haarlem sloegen de handen ineen en verzorgden gisterenavond een lofzang op de stad Haarlem. Fredie Kuiper staat haar mannetje als zangeres en accordeonist, niet heel professioneel, maar wel heel innemend. Met gevoel voor humor praatte ze de avond aan elkaar. 'Kijk ik krijg een staart!' zegt ze als haar zendertje plotseling op haar rug naar beneden zakt, improviseren kan ze ook.
Zangstudio Haarlem leverde een koor van maar liefst vijftig man/vrouw sterk. Samen met violiste Suzanne Groot en een begeleidingsband zongen ze liedjes over de Bakenesserkerk en de Melkbrug, geschreven door Fredie. De liedjes van Willem Rosehoudt waren allemaal wat experimenteler van klank, misschien dat daarom de Damiaatjes in het eerste nummer niet echt als de Damiaatjes klonken? Enfin, de avond was zeer geslaagd en eindigde met de uitsmijter: Haarlem wat ben je mooi.
Dirigent van deze avond was Petra Ehrismann (van 'mijn' koor Kippevel) en dat deed ze uitstekend.
Links op de foto Sylvia Hubers die gedichten voorlas en begeleidde op de zaag.

zaterdag 28 november 2015

Jubileumscratch

Het Haarlemse  Koor Lokaal bestaat 25 jaar en dat vierden ze vandaag met een scratch. Scratch betekent: een dagje flink liedjes oefenen met een aantal gegadigden en dat dan aan het eind van de dag ten gehore brengen voor een publiek.
Ik aarzelde nog of het niet te hoog gegrepen zou zijn voor mij maar vriendin M. haalde me over met de belofte van taart en een lekkere lunch dus vooruit.
We begonnen met een warming-up onder leiding van dirigent Wim Dijkstra en wandelden al zingend de Janskerk rond. Dat bleek tevens een oefening in het 'opkomen', zo zouden we bij het eindconcert ook ons entree moeten maken. De rest van de dag bogen we ons over drie andere liedjes: van Mendelssohn, Bernstein en een spiritual dus het was zeer gevarieerd. Uiteraard was dat maar een klein deel van het hele concert, dat verder werd gevuld met nummers van Koor Lokaal zelf en de speciaal aangetrokken sopraan.
Enfin, het was een hele leuke dag en wat vooral opviel was het enthousiasme van de dirigent.  Ik bedacht me dat ik bij optredens van het koor altijd alleen zijn rug zag en nu zijn gezicht. Wat stond die man te stralen, het was werkelijk een genot! Het lukte hem om ons vlotjes drie liedjes te laten instuderen en een vlekkeloze opkomst te organiseren. Chapeau.

donderdag 26 november 2015

Nieuwsgierig

Hans Bossmann wil mensen in beweging zetten en ze het onverwachte laten omarmen. Dat vertelde hij vanmorgen tijdens een 'college' in de Bibliotheek op het station. Hoe je met een andere blik naar de wereld kunt kijken liet hij zien met een kleine demonstratie: het publiek werd uitgenodigd om door een kokertje kijkend rond te lopen waardoor je ervaart dat je beduidend minder ziet dan zonder zo'n beperkte blik. Hij noemde zelf als voorbeeld dat hij ooit op zoek naar de ware een bepaald beeld had van zijn ideale vrouw en haar niet vond. Toen hij haar uiteindelijk vond bleek ze heel anders te zijn dan hij dacht.
Een vrouw uit het publiek vertelde dat ze vaak door de stad wandelt en dat ze steeds een andere route neemt en een ander tijdstip en daardoor meer ziet. Iemand anders stelde zich zelf vaak de vraag: Wanneer heb ik voor het laatst iets voor het éérst gedaan, wat haar weer op ideeën bracht. Hans noemde als voorbeeld een stel dat hij kende die samen afspraken om altijd ja te zeggen als de ander iets voorstelt om te gaan doen. Ook luisterden ze naar de uitgaanstips op de regionale radio en spraken van tevoren af om bijvoorbeeld tip vijf te gaan opvolgen. Origineel idee en iets wat je ongetwijfeld op nieuwe paden brengt.
Bossmann leek wat moeite te hebben om het uur vol te praten maar werd gered door iemand uit het publiek die vertelde dat ze het meereiskaartje van de NS gebruikte op een andere manier dan de NS bedoeld had: ze ging niet gezellig met een vriendin op pad maar vroeg willekeurige reizigers of ze een stukje met hun mocht 'meereizen'. Eén keer ging het mis toen ze in een vrijwel lege trein zat en tegen de conducteur zei: ik reis met die meneer, wijzend naar achteren. Grote schrik, de bedoelde man was inmiddels al uitgestapt zonder dat ze het gemerkt had. Gelukkig speelde de conducteur haar spelletje heel vriendelijk mee: 'o ja, met die meneer reist u mee hè?'. Enfin, het publiek ging heen vol met nieuwe ideeën, o.a. over treinvervoer.


dinsdag 24 november 2015

Herman

"Ik kwam Herman Brusselmans net tegen op de wc" gnuifde de vrouw tegen haar vriendin. Het was pauze tijdens de literaire middag in de bieb. "Hij stond te wachten en toen zei ik 'U mag hier ook op hoor'. 'Maar dat is de dames' zei hij toen en toen zei ik 'maar dat mag wel hoor' ". Ze genoot nog zichtbaar na van haar meet and greet met een echte celebrity.
Waarmee maar weer bewezen is dat echte genoegens schuilen in de kleine alledaagse dingen.

maandag 23 november 2015

Zo ging Haarlem gekleed, van 1900 tot nu

Leuke tentoonstelling met volop 'o ja weet je nog' momentjes: Zo ging Haarlem gekleed, van 1900 tot nu in Museum Haarlem. Er is volop geput uit de nalatenschap van van der Steur maatpakken, een hoek mooi aangekleed met naaimachine, naaigaren, kapstok en een rol met labels. Ook van kousenfabriek Hin en handschoenenfabriek Laimböck staan voorwerpen en textiel.
Aardig aan deze tentoonstelling is dat het verder opgebouwd is uit de inbreng van particulieren, zo trek je meteen veel publiek. Wil je de trouwjurk van Machteld Tilanus bewonderen, dan kan dat op deze tentoonstelling. Wie zijn onderbroeken al die tijd bewaard heeft weet ik niet maar er hangt nu een hele waslijn, van lang naar kort. Verder jurken uit de roaring twenties, kleding uit de oorlogsjaren, de jaren vijftig, en natuurlijk uit de hippietijd. In een kleine nisje hangen een aantal japonnen van de bloemenmeisjes, niet te missen natuurlijk op deze tentoonstelling.
Aardige, smaakvolle expositie, nog te zien tot 24 april.

zondag 22 november 2015

Gentse zooi en Houten Haarlemmers

Het werd een gevarieerd middagje, vandaag in de bieb. David Troch, Frans Thomése en Herman Brusselmans werden geïnterviewd door Judith Uyterlinden, muzikaal omlijst door het Ampzing Genootschap. Dit allemaal in het kader van het jaar 2015, waarin Vlaanderen en Nederland hun culturele samenwerking vieren. Na het toepasselijke nummer van het Ampzing ABN en een gedicht van onze eigen stadsdichter Nuel Gieles was de beurt eerst aan David Troch, stadsdichter van Gent. Judith wist hem te ontfutselen dat hij gedichten maakt van exact 100 woorden, poëziepingpong bedrijft met zijn vrouw en bibliotheekbezoekers blinddoekt om ze willekeurige poëzie te laten uitzoeken. Een originele gast.
Daarna vertelde Frans Thomése dat hij zich verwant voelde met Brusselmans omdat ze allebei putten uit de Gerard Revebron. Klapstuk van de middag was natuurlijk Herman Brusselmans die op alles een geestig weerwoord had. Hij zei ook: Ik lach met alles, literatuur, met mijn publiek, alleen met de aanslag in Parijs, daar kan ik niet om lachen.
Judith merkte op dat hij in zijn laatste boek schreef over zijn impotentie, waarop hij reageerde, ja, ja, veel dames reageren daarop, maar vraag het aan David hier. Zijn vrouw is net zwanger en ze hebben het nog aan niemand vertelt, dus ik dacht... Hilariteit in de zaal.
Op de vraag van Judith om een stukje voor te lezen koos hij een stukje waarin hij korte metten maakte met Zaandam en de Zaandammers en zich afvroeg waarom in Zaandam niemand dit stukje leuk zou vinden, waarop Judith op haar beurt gevat reageerde: nou, als Zaandammer zijnde...
Al met al een onderhoudende literaire middag.

vrijdag 20 november 2015

Ik zie ik zie

Ik zie ik zie is een tentoonstelling over kijken, meldt het Frans Halsmuseum. In verschillende zalen staan kijkertjes opgesteld bij de schilderijen om de aandacht te richten op een detail. Je denkt dat het verrekijkertjes zijn maar daar wordt je genept, het zijn gewoon kokertjes. Evengoed  werkt het toch wel. En op sommige plekken staan inderdaad vergrootglaasjes voor de werken zoals bij dit schilderij Sint Lucas schildert de Madonna van Maerten van Heemskerck waar je het spinnetje anders zo over het hoofd zou zien. Leuk gedaan.

donderdag 19 november 2015

Kippevel

'Jij hebt zo'n mooie gladde huid' zei de man tegen het meisje dat tegenover hem zat terwijl hij haar arm streelde. Ze zaten aan een bureautje in de openbare bibliotheek en de bibliotheekmedewerkster die net langs liep spitste haar oren. Het bureautje waar ze zaten deed dienst als 'loket'. Werd daar nu net een juridisch medewerkster een oneerbaar voorstel gedaan? Ze vertraagde haar pas om poolshoogte te nemen. Toen zei de man: 'en als er bobbeltjes op verschijnen, als je het koud hebt, dan noem je dat kippevel.' Aha, het was onschuldig: Nederlandse les.

woensdag 18 november 2015

De Sint

Hij is weer in het land, Sinterklaas, en zo te zien heeft hij zijn kantoor bij Home Stock ingericht dit jaar. Hij was net eventjes weg toen ik de foto nam...

dinsdag 17 november 2015

The birds

'Een Hitchcockje?' vroeg mijn buurman begrijpend toen hij mij een zwerm spreeuwen zag fotograferen. En ja, het leek sprekend op de film zoals ze zich verzamelden in de toppen van twee bomen aan de overkant. En dan plotseling, op een geheim teken, in één zwerm naar de druif van de andere buurman vlogen om die in vijf tellen leeg te eten.

maandag 16 november 2015

Knutselen met postzegels

Een variant op het knutselen met sigarenbandjes: knutselen met postzegels. Ook leuk...

zaterdag 14 november 2015

Huis Barnaart

Huis Barnaart opende vandaag de deuren zodat belangstellenden de vordering van de restauratie konden volgen. Eerlijk gezegd leek het mij niet erg opgeschoten bij vergeleken mijn vorige bezoek maar nu ik wat restaurateurs heb gehoord snap ik wat een tijdrovend karwei het is. Zo vertelde de restaurateur van de plinten in de Erkerzaal hoe hij te werk ging. Hij liet met een presentatie zien hoe hij het nepmarmer maakt. Niets gaat op de bonnefooi, alles is gepland en afgewogen. Hij gebruikt een speciaal soort gips dat hij verwerkt alsof het deeg is, mengt met kleurstoffen en in een vorm brengt. Als het is uitgehard komt het tijdrovendste werkje, schuren en polijsten. Hij is er weken mee bezig en dan heb je het alleen nog maar over de plinten.
Verderop vertelde een restaurateur over het vergulden van deurlijsten. Als hij het bladgoud op de lijst had geplakt stofte hij de boel af met een eekhoornharen kwastje. Een eekhoornharen kwastje!
Enfin, de restauratie van één zo'n huis houdt een hele groep mensen aan het werk met uiterst gespecialiseerde beroepen en vakmanschap.

vrijdag 13 november 2015

Kunstklas

Het Schoter heeft een Kunstklas. Met getalenteerde en geïnteresseerde leerlingen gaat docent Enny Majoor naar musea en workshops en uiteraard schetsen en schilderen ze onder haar leiding. Vandaag kwamen ze een expositie met hun werk inrichten bij de overburen, bieb Noord. Dat ging in een recordtijd: even na half vier kwamen juf en leerlingen binnen met een karretje vol met werk, kwart over vier hing alles en kwamen de eerste ouders binnenstappen voor de opening. Half vijf werd de expositie geopend met een spetterend hoelahoepoptreden van Luka.
Enny Majoor had last minute nog een verkoop aan de expo gekoppeld, ze had prints gemaakt van het werk die voor slechts 1 euro verkocht werden. Slim om het aanstormend talent ook wat commercieel inzicht bij te brengen.
Behalve schilderijen en tekeningen maakten de leerlingen ook beeldjes, tasjes en stop-motionfilmpjes.
De expositie is te zien tijdens openingstijd tot 6 januari.


donderdag 12 november 2015

Paramaribo-Texel

In dit stuk ontmoeten twee vrouwen elkaar en vertellen zij hun levensverhaal. De één (Leny Breederveld)is nooit verder gekomen dan Texel waar zij heel tevreden leefde met haar man Henk. Als hij overlijdt gaat ze op vakantie naar vrienden in Suriname. De ander (Helen Kamperveen) komt uit Suriname en had met haar Stanley vier dochters. Als hij vreemd gaat zet ze hem de deur uit. Ze halen herinneringen op en blijken veel gemeen te hebben.
Mooi, maar ook grappig stuk met een onverwacht en ook wel wat ontroerend einde. Simpel decor, een houten schutting met een soort steiger, wat uitstekend voldoet.

woensdag 11 november 2015

Sint Maarten

Het is vandaag 11 november en in Haarlem is het Sint Maarten. Vandaag gaan de kinderen de huizen langs om een liedje te zingen en snoep op te halen. Als vanouds staat er een sterke wind en is het regenachtig. In vroeger tijden betekende dat dat je lampion al op de hoek van de straat óf uitgewaaid was, óf in de fik stond want, oma vertelt, in onze lampionnetjes brandden échte kaarsjes.
Enfin, erg druk was het niet aan mijn deur. En net als je denkt/hoopt dat je al het snoepgoed zelf moet opeten bellen er twee schattige meisjes aan met een zelf uitgesneden pompoen. Dat is toch beter dan een huilend kind met een geblakerde lampion.

dinsdag 10 november 2015

Crash

'De computers doen het niet', klaagt de man tegen de mevrouw van de bibliotheek. Hij oogt wat sjofel en wiebelt met zijn gele Dekamarkttasje. Hij is één van de dagelijkse klantjes die zo zijn sociale contacten in de bieb heeft. Je vraagt je wel eens af wat hun achtergrond is. Hij vervolgt: 'en ik wil altijd graag vroeg de beursberichten lezen want dan kan ik daar op inspringen'. Aha.

maandag 9 november 2015

Knutselboekje (2)

En ik knip en kleur nog lekker door in mijn boekje, het is er weer voor...

zondag 8 november 2015

Knutselboekje

Van collega G. kreeg ik dit mooie boekje. Ze heeft het zelf gemaakt, dus extra leuk. Aangespoord door schetsboeken als dat van Christine en alle inspirerende ideeën die ik steeds tegenkom op Pinterest ben ik nu ook bezig met een Art Journal, vergeef me het woord. Er is weinig Art aan, maar wel knip en plak ik dat het een lieve lust is. Met een tekeningetje als tussendoortje. Erg leuk om te doen.

vrijdag 6 november 2015

Design voor de postbode

Niet speciaal gemaakt voor de Dutch Design Week, maar wel gezien in Eindhoven: deze vrolijke en originele brievenbussen. Zo simpel bedacht, maar zo veel leuker en gezelliger dan een gewoon rijtje brievenbussen naast elkaar.
Wat zou de postbode er van vinden?

woensdag 4 november 2015

Schetsboek

Heel leuk om een blik te mogen werpen in de schets/dagboekjes van iemand anders. Dat mocht van Christine Peursum. Ze heeft er verschillende in de vitrine gelegd in de Refter waar ze momenteel exposeert.
Hier zien we hoe haar nieuwe bank en gasfornuis arriveren, maar ook dat ze van haar rugpijn wordt afgeholpen of dat Hannes en zij een ommetje maken in Middenduin.
Op de foto het moment dat ze afscheid neemt van een schilderij.

dinsdag 3 november 2015

Rag

Het is herfst, dus niet vreemd dat je spinnenwebben aantreft in de natuur.
Maar deze spinnenwebben hebben niet het gebruikelijke model wagenwiel, maar hangen als een soort zakje aan de struiken. Ook knap hoor, daar niet van, maar je vraagt je af welke spin hierbij hoort.

maandag 2 november 2015

Kunstlijn (4)

Gisteren, de laatste dag van de Kunstlijn, gauw nog even naar Belcanto gesneld. Daar zag ik mooie ieniemineniekinderportretjes van Marion Boon. Van Evelien Gargasch hing er Arabische kalligrafie, heel illustratief.
De vissen van Anne-Greet List vroegen erom om te worden aangeraakt. Zij maakte ze van echte vissenhuid als aanklacht tegen de vervuiling en overbevissing als ik het goed heb begrepen.
Bij het Kunstcentrum was het druk, hier werd het eerste exemplaar van het boek Voor mijn ogen van Cherry Duijns overhandigd en kon je de gelijknamige expositie bekijken. Er was wijn genoeg stelde Leo Duppen het publiek gerust, dus het bleef nog lang onrustig in het Kunstcentrum.
In het Groot Heiligland vertelde Ytje Veenstra enthousiast over haar werk. Er hing een grote tekening waar ze met kleurpotloden aan werkte. Kleiner werk maakt ze met de collagetechniek: knippen, plakken en tekenen. Ze zette nu de schaar in Dale Cooper van Twin Peaks.
Enfin, in drie dagen Kunstlijn zag ik veel mooie dingen, had leuke gesprekjes met kunstenaars en kwam veel bekenden tegen. Toch was dit nog maar een fractie van wat er geboden werd.
Kan het volgend jaar niet een week duren in plaats van een weekend?

zondag 1 november 2015

Kunstlijn (3)

Het was niet druk in het Hoofdkantoor dus wij hadden alle aandacht van de kunstenaars.
De zoon van Joanne Luijmes nam de honneurs waar voor zijn moeder. Hij liet zien dat zij bezig is met onderzoek naar het 'residu'. In allerlei kleine schetsjes associeert zij van bladnerven naar haarvaten naar veertjes naar een stratenplan, met als resultaat een soort gordijn van allerlei staalkaartjes, je zou het zo aan de muur willen hebben.