zaterdag 31 oktober 2015

Kunstlijn (2)

Om de bomvolle Vishal tijdens de opening van de Kunstlijn te vermijden zochten wij naar een locatie die al open was tijdens deze 'Nacht van de Kunstlijn'. We kwamen terecht in de Smedestraat in het huis van Chrystl Rijkeboer. Haar werk is heel herkenbaar, ze maakt maskers en huisjes van mensenhaar. Ze vertelde dat ze het haar ophaalt bij de kapper en er dan zelf garen van spint. Met dat garen haakt ze haar werk en soms punnikt ze er ook mee, bijvoorbeeld de laddertjes die naar de huisjes leiden.
Voor de serie Superheroes fotografeerde haar man vijf kinderen van twaalf jaar die een masker van haar hand dragen (zie foto). De hele serie is dit weekend te zien in de Engelmunduskerk in Velsen.
In Chrystl's huis was veel te zien, ze had ook echt een looplijst gemaakt. Van Merel Slootheer een paar met plantjes begroeide pumps, van Caroline de Bruijn enkele met touw omwikkelde objecten en van Ella Nitters heel fijn getekende prenten. Intrigerend was het filmpje van Ikram el Messaouidi die steeds verder en verder inzoomde op een kring madeliefjes, zodat het bijna hypnotiserend werd.
Toen we eindelijk uitgekeken waren in dit leuke huis (en wát voor een huis, ik wil ook in de Smedestraat wonen!) was het net tijd voor een optreden van Lucia Hoenselaars met een paar mooie liedjes. Een fijne avond om de Kunstlijn mee te beginnen.

donderdag 29 oktober 2015

Kunstlijn Haarlem

Aanstaand weekend is de Kunstlijn weer in Haarlem. Als voorproefje heb ik vast de Kunstlijn Haarlem Scheurkalender in huis gehaald met zo'n 300 afbeeldingen, een enkele spreuk en gedicht van kunstenaars uit de regio.
Een erg geslaagd aandenken aan deze 30e Kunstlijn, bijna te mooi om af te scheuren!

woensdag 28 oktober 2015

Inkt

Inkt, word een tekentalent is een kinderboek over illustreren. Ceciel de Bie belt aan bij zeven tekenaars (je ziet hun voordeuren afgebeeld) en vraagt ze hoe en wat ze illustreren. De tekenaars vertellen over de eerste tekening die ze zich van zichzelf herinneren, of ze vroeger al wisten dat ze tekenaar wilden worden, hoe ze een eigen stijl ontwikkelden en of ze sommige dingen moeilijk vinden om te tekenen (ja, allemaal wel gelukkig).
Ze geven ook tips en opdrachten zoals: teken een dier dat je het leukste vindt en geef ze verschillende uitdrukkingen. En uiteraard staan er voorbeelden in van hun eigen werk.
Inkt, word een tekentalent, van Cecil de Bie is een erg leuk en informatief boek voor kinderen én volwassenen.

dinsdag 27 oktober 2015

Pieke Bergmans

Gezien op de Dutch Design Week in Eindhoven, deze elegante bobbelige lichtslierten. Ze zijn gemaakt door Pieke Bergmans die veel dingen ontwerpt die half gesmolten lijken.

maandag 26 oktober 2015

De kleuren van Jo Klingers

Jo Klingers kende ik als de wijkkunstenaar van het Rozenprieel. In de jaren zeventig was hij één van de initiatiefnemers die een renovatieplan maakten voor de wijk die anders gesloopt zou worden.
Dat hij nog veel meer gedaan heeft las ik in het boekje De kleuren van Jo Klingers, uitgegeven in eigen beheer door de familie vermoed ik maar te leen bij de bieb. Hierin staan Jo's vroege tekeningen en schilderijen, zoals een pentekening van de Grote Markt, dat bijna schematisch geschetst is en met blokken ingekleurd.  Later maakte hij baksteenplastieken en tegeltableau's zoals voor de Schoter Scholengemeenschap en ontwierp hij patronen voor de de kruispunten in het Rozenprieel. Ook maakte hij objecten waarvan de enorme blauwe koffiepot op de kaft van het boek een geestig voorbeeld is. Tot slot, veel mensen kennen hem misschien van de illustraties die hij maakte voor de wijkkrant van het Rozenprieel en voor het tijdschrift Libelle.
De kleuren van Jo Klingers kun je hier lenen.

zondag 25 oktober 2015

Patti Smith

Haar haar is niet meer pikzwart geverfd maar ze is nog steeds jongensachtig mager, Patti Smith gaf gisteren een concert in Tivoli. Voor een zeer aandachtig publiek speelde ze alle nummers van het album Horses. Toen ze de tekst op de hoes van de elpee voorlas moest ze even een leesbril op maar haar stem klonk nog prachtig, diep en kelig.
Patti Smith is inmiddels 68 en speelt samen met onder andere Jackson Smith, haar zoon, en ze noemde zijn vader, Fred 'Sonic' Smith, in een lange lijst als één van de dierbaren die haar ontvallen zijn in de laatste veertig jaar.
Mooi concert van een icoon uit de rockgeschiedenis.

zaterdag 24 oktober 2015

Coffeelab UC

Hartstikke hippe koffietent: CoffeeLab UC in Eindhoven. De kamerplant is weer terug, en hoe, en één van de wanden is behangen met, hoe origineel: ouderwetse papieren koffiefilters. Koffiedrinken is hier een 'gebeuren' dus het duurt wel even voor je aan de beurt bent. Maar ondertussen kun je dus genieten van het interieur.

vrijdag 23 oktober 2015

Dutch Design Week

Deze week is het Dutch Design Week in Eindhoven. Vlakbij het station word je erop attent gemaakt met deze manshoge letters.
Als je eenmaal hebt ontcijferd wat er precies staat ontdek je pas waar de letters van gemaakt zijn: onder andere een CV radiator, kratjes, een bloempot en brandslangen.

woensdag 21 oktober 2015

Thigmofiel

Het schijnt een nieuwe term te zijn: Thigmofielie, het verschijnsel je geborgen te voelen in een kleine ruimte. Uitgevonden door Midas Dekkers die er een boek over schreef. Het boek heb ik nog niet gelezen maar het verschijnsel ken ik allang, onze Fritz is een overtuigd thigmofiel en onze Dora en Liesje zaliger waren dat ook.

dinsdag 20 oktober 2015

Joles ziekenhuis

Het was me nog nooit eerder opgevallen, dit torentje met Davidsster in het Groot Heiligland in Haarlem. Het stamt uit 1930 toen er een Joods ziekenhuis (het Joles ziekenhuis, naar de financier) werd opgericht in een vleugel van het toenmalige Elisabeth Gasthuis.

maandag 19 oktober 2015

Blauwe tas

Sinds ik de lezing bijwoonde over de plastic soep raap ik, als het even kan, de plastic tassen op die ik onderweg op straat tegenkom. Dat zijn er best veel en wat opvalt is dat het vrijwel allemaal Albert Heijntassen zijn. Een gele Deka tas vind je bijna nooit. Wat moet je hiervan denken? De Albert Heijntassen worden meer verkocht dus ook meer weggegooid? De tassen bevallen niet dus weg ermee? (Bevallen de Dekatassen dus wel goed?). Zijn Albert Heijnklanten nonchalanter wat betreft het milieu? Of zijn de tassen geschikter om over een fietszadel te hangen bij regen waar ze vervolgens weer vanaf waaien?
Je weet het niet. Ik blijf ze in ieder geval maar oprapen.

zondag 18 oktober 2015

Quatre Bouches

Vocaal kwartet Quatre Bouches bestaat tien jaar. Reden voor een concert. Ik verwachtte een klassiek programma en ging er eens goed voor zitten maar het was juist nogal lichtvoetig en erg geestig gebracht. De titel was dan ook Fusion Kitchen en de meeste liedjes hadden een link met eten of drinken.
Al bij aanvang van het concert stampt een kok met twee kippen in zijn hand de zaal binnen en barst uit in de Geographical Fugue (een tongbrekend stuk met woorden als Popocatepetl) gevolgd door de rest van het kwartet. De toon is gezet en de rest van het programma is al even muzikaal en grappig gebracht, van een Zweedse traditional via een tango van Piazzolla tot een drinklied van Mozart, omlijst met glazen wijn, stukken taart en een Zweeds gehaktballetje. Als toegift zelfs een tekst van Frank Zappa, als dat geen fusion is!

zaterdag 17 oktober 2015

Hoe mooi alles

Het stuk Hoe mooi alles gaat over de liefde tussen de dichter/bioloog Leo Vroman en zijn vrouw Tineke Sanders, een liefde die zeventig jaar duurde. Vanaf de allereerste ontmoeting met Tineke wist Vroman: dit is mijn vrouw, dit is mijn toekomst. Een mooi, soms ontroerend, maar ook iets langdradig stuk, gespeeld door Kees Hulst en Esther Schildwacht. Het stuk speelt in het heden en verleden en het is heel mooi om Kees Hulst in een tel te zien veranderen in de oude Vroman zoals we hem kennen uit de documentaire Soms is liefde eeuwig.
Het decor is eenvoudig, een tafel met twee stoelen en een strakke bank. Daarachter een houten wand met duizenden opplakbriefjes, verwijzend naar de lieve briefjes die Tineke altijd op haar kussen vond. Op de wand worden beelden geprojecteerd, een sloffende Vroman, bloem- en beestjesachtige  figuren en soms gewoon gebogen strepen, fraai gedaan.

vrijdag 16 oktober 2015

Herfstig

Het is herfst. Vooral in de Zijlstraat waar in de etalage van koffie- en theewinkel De Kale Jonker de schimmels en spinnen om zich heen grepen. Het ziet er fantastisch uit, de foto hieronder doet geen recht aan de kleurige overdaad van de paddestoelen. En  alles van papier!

woensdag 14 oktober 2015

Samenvatting

Op de jeugdafdeling staan twee kleuters in een prentenboek te kijken. De ene kleuter vat de inhoud van het boek bondig samen: 'Hij wil op de glijbaan. En dan au'.

dinsdag 13 oktober 2015

Quiz

'Heeft u boeken van Jan Simmers?' De vraag komt van een groepje zestigers, een stuk of drie echtparen lijken het op het eerste gezicht. Ik zoek in de catalogus en er verschijnt inderdaad een treffer. 'Mag ik dat even vastleggen?' vraagt één van de mannen terwijl hij het scherm fotografeert. Opgewonden drommen de anderen al kreetjes slakend om mij heen. Zoveel enthousiasme maak je niet vaak mee. 'Het is voor een quiz' lichtten ze toe. Aha.
Ik bied aan even mee naar het souterrain te lopen om het boek te zoeken en als een staart volgen ze mij de trap af. Zelfs mijn zoekactie in de kast wordt op camera vastgelegd en het boek wordt bekeken en doorgegeven. Dan trekken ze weer verder, op naar de volgende opdracht.
Zouden ze gewonnen hebben?

maandag 12 oktober 2015

Nederlandse Antillen

'Waar staan de vakantieboeken?' De tiener kijkt zoekend rond. 'Bedoel je boeken over landen?' informeer ik. Ze knikt, 'ja, ja, over de Nederlandse Antillen.' 'Zoek je dan een reisgids of iets over de geschiedenis?' vraag ik. 'Nee', zegt ze, 'ik zoek mijn moeder. Die loopt daar rond.

zondag 11 oktober 2015

Spidergirl

Ze was er weer: Erika Stucky, in het Bimhuis. Deze keer met de tour Spidergirl, dus ze kwam getooid met spidermanmasker op en zong liedjes en hield praatjes over spinnen. Ze heeft een fantastische stem die ze uitstekend beheerst en ze had topmuzikanten bij zich: Terry Edwards op sax en gitaar en Lucas Niggli op drums. Naast eigen liedjes speelde ze een eigenzinnige cover van Black Betty en als toegift ('we play you an English folksong') Helter Skelter.
Ze is niet knap of zo, eerder wat grappig en plomp, maar ze kan de zaal echt betoveren. Zelf zei ze er ook nog iets over: 'you are all so quiet here in the Bimhuis but after this last song you can be your self again, be noisey and run naked as usual' of iets in die geest, maar in ieder geval, ze heeft gevoel voor humor. Als ze een rustig nummer wil inzetten en iemand in de zaal schopt een koffiekopje omver reageert ze meteen: 'Great timing! Can you do that again?'


vrijdag 9 oktober 2015

The Walk

De film The Walk gaat over het plan van koorddanser Philippe Petit om een kabel te spannen tussen de Twin Towers en daaroverheen te lopen. Het plan van een gek zou je denken, maar hij heeft het echt gedaan en leeft nog steeds. Eerder zag ik al de documentaire Man on wire over hetzelfde onderwerp en dat vond ik bloedstollend eng terwijl er nota bene geen authentieke bewegende beelden bewaard zijn gebleven van deze actie. Wat zou een speelfilm eraan toevoegen?
The Walk geeft een wat geromantiseerd beeld maar is een bijzonder sympathieke speelfilm geworden over een man die in de categorie valt van: ik beklim die berg omdat hij er is. We zien Philippe in Frankrijk waar hij het koorddansen ontdekt en waar hij zijn eerste stunt uithaalt: wandelen tussen de torens van de Notre Dame. Als hij in een krant een foto ziet van de dan in aanbouw zijnde Twin Towers in New York besluit hij dat hij van de ene naar de andere toren wil wandelen. Een plan dat een flinke operatie wordt, maar waar hij, met behulp van een aantal vrienden, in slaagt.
De film is onderhoudend, je krijgt meteen sympathie voor de jonge Petit met zijn  dwaze idee en gaandeweg wordt het steeds spannender tot je met kleffe plakhandjes in de bioscoopstoel zit.
Het 3D effect heeft in deze film erg goed uitgepakt, hoewel het verhaal het niet persé nodig heeft, dat is al spectaculair genoeg.
Een klein beetje Amerikaans sentiment kwam in de laatste scène: Philip vertelt dat hij na zijn stunt een pasje kreeg waarmee hij altijd toegang tot de Towers heeft en waarbij de datum is doorgestreept en vervangen door het woord forever. En dan inzoomen op de Twin Towers met ondergaande zon.

woensdag 7 oktober 2015

Álles

Het jongetje staat bij de kast met eerste leesboekjes. Met zijn neus in een boek leest hij hardop de tekst: Pim is in een huis. Eerst spelt hij alle letters en dan vormt hij het woord. Dat gaat zo: 'p, i, m, Pim, i, s, is, i, n, in, e, e, n, een'. Hij spreekt het uit als één. Dan grijpt zijn grote zus in. 'Als er geen streepjes op staan moet je un zeggen en anders één', zegt ze belerend.
Het jongetje is nogal klein en ik vraag: 'zit jij al in groep 3?' Hij knikt en zus snoeft: 'En ik zit al in groep 5, dus ik weet álles al'.

maandag 5 oktober 2015

Gluckauf

De veel bejubelde film Gluckauf (vier gouden kalveren) viel mij nogal tegen. De film is in eerste instantie nog wel acceptabel alhoewel een stel onaantrekkelijke losers de hoofdrol spelen. Vader Lei leeft van kleine criminaliteit en eist aan het begin van de film zijn zoon op bij diens moeder door met een geweer tegen de gevel te schieten, hoe lomp kun je zijn.
Een jaar of tien later zien we het stel weer en zoon Jeffrey blijkt iets minder onbeschaafd dan zijn vader te zijn. Hij is zelfs zo edelmoedig dat hij de schuld van zijn vader bij een grote crimineel zelf voor hem wil voldoen.
Na een wat onverwachte wending vervalt de film in grote sentimentaliteit maar werkelijk geen moment kun je je ergens in de hoofdpersonen inleven.
Gluckauf is een term uit de mijnbouw en betekent zoiets als 'gezond weer naar boven'. Lei's vader was mijnwerker en de film speelt in Limburg en is ondertiteld.

zondag 4 oktober 2015

Straussvogel

In zijn nieuwste voorstelling Straussvogel trekt Steef de Jong weer alle registers open. We zien hem op het toneel bezig met het maken van een film ('docurette', geweldig woord!) over Johan Strauss, de Walsenkoning. Het publiek moet meedoen, bijvoorbeeld in de vorm van achtergrondgeluid murmelen (niet te vrolijk, men is in rouw!).
Steef neemt verschillende takes van de film op tegen een 'greenscreen', een term uit de filmwereld waarmee personages in volkomen andere decors kunnen worden gezet. Dat doet Steef de Jong ook maar dan op zijn Steefs, heel grappig. We zien hem op het filmscherm in een balkonscène met keizerin Sissi (die in deze voorstelling weer overal wordt bijgesleept), die uiteraard ook door hemzelf wordt gespeeld, terwijl hij de scène live meespeelt tegen een groene achtergrond, allemaal net niet synchroon en daarom des te leuker.
Steef heeft ook weer druk geknutseld, een paleis met een gevel van krokettenkartonnetjes uit de automatiek, taartrandjes, golfkarton en plastic diertjes uit de speelgoedwinkel, allemaal verrassend suggestief. Na afloop mag het publiek een kijkje nemen op het toneel, altijd leuk.
Maar eerst moet het klapstuk nog komen: de film is klaar, maar nu moet de aftiteling nog gemaakt. Daarvoor heeft Steef een even simpele als slimme oplossing bedacht: Hij richt de camera op ons, zijn publiek en geeft de voorste rij een stapel stroken karton met daarop de credits. Graag allemaal boven je hoofd doorgeven en ja hoor, op het scherm zie je de aftiteling draaien zoals in een echte film, geniaal!

vrijdag 2 oktober 2015

Van der Togt

Een klein maar fijn museum: Van der Togt in Amstelveen. Jan van der Togt richtte ooit met zijn broer Wim het bedrijf Tomado op (Togt Massa Artikelen Dordrecht) en boerde daar goed mee. Omdat hij een enorme kunstliefhebber was en zijn verzameling graag aan anderen wilde laten zien richtte hij Museum Jan van der Togt op. Opvallend is de grote collectie glaskunst.
Op dit moment staat er een verzameling werken van Niki de Saint Phalle, bekend geworden door haar kleurige en levensgrote mollige vrouwenbeelden: Nana's. In van der Togt staan hiervan kleinere versie's en andere kleurige objecten van haar hand zoals slangen, stoelen en poezen. Alles wat kinderlijk en zonder uitzondering heel kleurig.

donderdag 1 oktober 2015

Ap in de etalage

Lekker kleurig, de nieuwe expositie in de etalage achter de Publiekshal. Hier exposeert Ap Esenbrink een kingsize vis en enkele andere plastic wezens.
Ziet er vooral 's avonds gezellig uit.

Dino's

'Mijn zoon is dol op dinosaurussen, heeft u daar ook boeken over?' De moeder knikt naar haar zoontje van drie, die enthousiast staat te springen. Ik neem ze mee naar de juiste kast waar wel tien dinosaurusboeken op de plank staan. In het wilde weg grijpt het jongetje het eerste het beste boek drukt het aan zijn hart en zegt beslist: 'dít is mijn lievelingsboek!'
Heerlijk zo'n makkelijk en tevreden klantje!