Sleutels kwijt

Ze was haar sleutels kwijt. Van het ene moment op het andere waren ze volkomen verdwenen. Ze had ze net nog in haar handen gehad om de keukendeur open te doen na het boodschappen doen maar daarna waren ze spoorloos. In de keukenkastjes misschien, verdwaald bij het opruimen van de boodschappen? Nee. Van het sleutelhaakje gevallen achter de mand met sjaals? Nee. In een van de schoenen misschien. Nee. Ze werd steeds chagrijniger en sleepte uiteindelijk alles wat in de gang stond weg om het aan een grondig onderzoek te onderwerpen. Ze kon nu net zo goed even de stofzuiger erdoor heen halen. Geen overbodige luxe trouwens. Vooruit, meteen maar even een dweil er doorheen. Uit de inmiddels brandschone gang waren geen sleutels tevoorschijn gekomen. Dan toch maar de afvalbak in de keuken helemaal leeghalen in plaats van er een vluchtige blik in te werpen zoals ze al drie keer had gedaan. In de tuin legde ze de bak op zijn kant en wroette rond tussen blikjes en koffiedrab. Geen sleutels. Zuchtend waste ze haar handen en reikte achter de keukendeur naar de handdoek. Daar, rustig bengelend aan het handdoekenhaakje, hingen haar sleutels. Een zucht van opluchting ontsnapte haar. 'Kijk eens!' riep ze naar Harry terwijl ze met de sleutels als een trofee in haar handen naar binnenliep. 'Je raadt nooit waar ze hingen, aan het handdoekenhaakje!'. Harry keek haar bewonderend aan.
Later, achter zijn krant grijnsde hij in zichzelf. Missie geslaagd, de gang was inmiddels schoongemaakt. Nu nog iets verzinnen voor de rest van het huis.