Voor gek

De man liep voor ons uit op het Visserspad. Hij duwde een wandelwagen. Naast hem liep een grote bruine hond. Een opa, schatte ik in gezien zijn grijze krullen, die handig twee dingen combineerde: het uitlaten van zijn hond en het in slaap wiegen van zijn kleinkind. Of een vader op leeftijd, tweede leg misschien. Toen we dichterbij kwamen bleek de baby tot onze verbazing een klein hondje te zijn. We maakten een praatje en maakten wat kirrende geluidjes boven de pup. De man vertelde dat de baby pas zeven weken was en nog niet zo veel mocht lopen. 'Het is wel handig zo'n wandelwagen' zei hij, en vervolgde met enige zelfkennis, 'maar je loopt wel voor gek'.