donderdag 30 april 2015

De snuffelmug

Het is een soort doorstart van de Schalm begrijp ik uit de krant: Snuffelmug in Schalkwijk. Het is niet een kringloopwinkel, maar een kringloopwarenhuis vertelt de website trots. En het is inderdaad een erg grote zaak. De sfeer doet meer denken aan wat eens de Schalm was dan Rataplan dat doet, waar het hem in zit weet ik niet. Er hangen rekken vol kleren, er zijn boeken en elpee's, meubelen en een grote voorraad puzzels en spelletjes. Er worden kaarsen gemaakt en er is een naaiatelier en in de koffiehoek schenken ze lekkere cappuccino.
De zaak is al twee maanden open, maar gisteren was de officiële opening.

woensdag 29 april 2015

Hotel New York

Smul, smul, wat een schattige stoeltjes zag ik in de lobby van Hotel New York. Ze horen bij het boekenwinkeltje dat Van Gennep daar runt.

dinsdag 28 april 2015

Kristof Kintera

Als je de zaal binnenstapt waar Kintera exposeert wordt je begroet door een pratende en bewegende plastic boodschappentas. Het zet meteen de toon van de expositie. Alles wat in de zaal staat is even bizar en veel dingen bewegen of maken geluid. Zo staan er twee bomen ('Nervous Trees')ongeduldig met hun wortels op de vloer te tikken. Op een hoge wand slaakt een raaf kreten, hij is gekleed in een broekje, het bijpassende jasje ligt vier meter lager op de grond. Er staat een cactus, opgebouwd uit bierblikjes en over de vloer beweegt zich een groene emmer. Een kinderbuggy blijkt bij nadere bestudering kogelvrij te zijn, met slechts een klein kijkspleetje.
Blikvanger van de zaal is een object opgebouwd uit alles wat rond is, van skippybal tot kerstbal.
Buiten de Kunsthal gaat de expositie nog door, we dachten al dat de gebroken lantaarnpaal die we bij de ingang op het gras zagen liggen 'vast wel kunst' zou zijn en ja hoor, die is ook van Kintera's hand, net als de dranghekken met geweien en de drummer in de bunker die we op het allerlaatste nippertje nog meepikten.
Fascinerende expositie.

maandag 27 april 2015

Koningsdag

Zonnig en droog, wat wil je nog meer.


zondag 26 april 2015

Piet Parra

Hij komt uit de skatewereld, Piet Parra (ofwel Pieter Janssen) en begon met flyers en posters voor feesten te tekenen. 15 Jaar later is hij een allround kunstenaar en heeft hij een expositie in de Kunsthal. Er hangen posters, t-shirts, boekomslagen, skateboards, een pak van Viktor en Rolf en een dekbedovertrek. Verder maakt hij beeldjes (groot en klein) en een tafeltje met dikke damesbeentjes als pootjes, erg grappig. Zijn stijl is heel herkenbaar, gestileerde en krullerige letters, cartoonachtige figuurtjes vaak in rood en blauw of in zwart silhouet met neuzen als snaveltjes.
Speciaal voor de Kunsthal maakte hij ter plekke een kunstwerk in zwart-wit van 25 bij 6 meter.

zaterdag 25 april 2015

Poppig

Merkwaardig gezelschap op het terras van Hotel New York, maar de serveerster keek nergens van op.

vrijdag 24 april 2015

Wim Gijzen

Wat een idee: naar alle 863 gemeenten in Nederland reizen en jezelf dan fotograferen bij het gemeentebord. Wim Gijzen deed het in 1972. Hij legde niet alleen zichzelf vast maar kocht ook in elke gemeente twee ansichtkaarten en fotografeerde het winkeltje waar hij de aankoop deed en de brievenbus waarin de kaart werd gepost. Eén van de kaarten stuurde hij naar de Rotterdamse Kunststichting en de ander hield hij zelf. De hele handel is nu keurig ingelijst en hangt in het gelid in de Kunsthal in Rotterdam, alle 863.
We zien Wim steevast bescheiden op een meter of 10 van het bord vandaan staan, meestal schuin aan de overkant. Had hij een handlanger of had hij een zelfontspanner en moest hij een sprintje trekken? De Kunsthal vermeldt dit niet. Een enkele keer rijdt er net een trekker in beeld of een toevallig passerende fiets. Soms was er ook geen ansicht te krijgen in de gemeente, bijvoorbeeld in Tuitjenhorn, en werd dat keurig vermeld. Postzegels kostten in die tijd 20 cent en er was een bonte verzameling brievenbussen in gebruik, van de oude staande gietijzeren tot de al heel moderne tweegleufsbus. De meeste ansichtkaarten waren nog zwart-wit, maar de meer toeristische plaatsen (Amsterdam, Texel) hadden al kaarten in kleur.
Geweldig leuk zo'n project, een soort mail-art en dan supergearchiveerd.

donderdag 23 april 2015

Scapino

In de serie inspiratieochtenden in de Bibliotheek op het station vertelde Emmeline Mooij vanochtend over ballet. Zij is de vaste inleidster van Scapino Ballet en buitengewoon geschikt voor deze taak. Helder en enthousiast ging ze door de balletgeschiedenis heen, voor mij allemaal nieuw om te horen.
Cathérina de Medici organiseerde  in 1581 als eerste een megaballetfestijn, voor het eerst werd met dans een verhaal verteld. Rond 1660 bedacht Lodewijk de 14e de basisposities van het klassieke ballet, dezelfde die nog steeds worden gebruikt. Vanaf 1770 bestaat ballet als klassieke kunstvorm. In de 20e eeuw ontstonden nieuwe stromingen die puur om de beweging draaiden. Vanaf dat moment kon elke choreograaf zijn persoonlijke stempel drukken op balletstukken.
En dat gebeurt ook in Scapino's voorstelling Songs for Drella*), gemaakt door Ed Wubbe en Marco Goecke die beiden een heel eigen handschrift hebben.
*)aanstaande dinsdag in Haarlem, bijna uitverkocht!

De inspiratieochtenden vinden één maal per maand plaats, van 8 - 9.00 uur, zijn gratis toegankelijk en er staat nog een klein ontbijtje voor je klaar ook. Dus...

woensdag 22 april 2015

Eerste Hulp bij Kunst

Vanavond was de derde lezing in een serie van drie in het kader van Eerste Hulp bij Kunst: Adriaan van Dis en Nina Polak over moeders in romans. In de Doelenzaal van de bieb ondervroeg Toef Jaeger ze over de rol van moeders in hun boeken, respectievelijk Ik kom terug en We zullen niet te pletter slaan.
Nina Polak vertelde veel geleerd te hebben van het schrijven van haar boek, met name over bloedbanden en de rol van de biologische moeder. Van Dis had een vreselijk schuldgevoel toen hij zijn boek schreef, en worstelde steeds met de vraag: mag ik dit mijn moeder aandoen. Hij wilde met het schrijven van het boek iets terugkrijgen van de gekke, excentrieke grappige moeder die ze was toen hij zestien was.
De stemming was geanimeerd, vooral van Dis strooide met kwinkslagen. Toen er geen vragen meer kwamen uit het publiek was zijn commentaar: 'ik weet zéker dat er straks als ik aan die tafel zit te signeren er mensen naar me toe komen die zeggen: wat ik eigenlijk nog had willen vragen...'

dinsdag 21 april 2015

Smoke gets in your eyes

Geef mij een tijdschrift en een zak met sigarenbandjes en ik ben zoet.

maandag 20 april 2015

Voor gek

De man liep voor ons uit op het Visserspad. Hij duwde een wandelwagen. Naast hem liep een grote bruine hond. Een opa, schatte ik in gezien zijn grijze krullen, die handig twee dingen combineerde: het uitlaten van zijn hond en het in slaap wiegen van zijn kleinkind. Of een vader op leeftijd, tweede leg misschien. Toen we dichterbij kwamen bleek de baby tot onze verbazing een klein hondje te zijn. We maakten een praatje en maakten wat kirrende geluidjes boven de pup. De man vertelde dat de baby pas zeven weken was en nog niet zo veel mocht lopen. 'Het is wel handig zo'n wandelwagen' zei hij, en vervolgde met enige zelfkennis, 'maar je loopt wel voor gek'.

zondag 19 april 2015

Ontpopt?!

Aardige fleurige tentoonstelling in het Zandvoorts Museum: Ontpopt?! Vijftien popart kunstenaars exposeren hier hun werk, soms kitscherig, soms knap, maar altijd kleurig. Vazen met portretten en échte wimpers van Hilly Janssen, Lolita-achtige 3D-beeldjes van Eric van Straaten en kleurig plexiglas van Marianne Naerebout.
Eén kunstenaar had het niet helemaal begrepen: Ingrid Siliakus  toonde geen pop-art maar pop-up werk, toch iets heel anders. Evengoed heel knap, haar uitgeknipte papierwerk.

zaterdag 18 april 2015

Piepers

We werden er door de mevrouw in het Zandvoorts Museum op geattendeerd dat er wedstrijden aardappels schillen gaande waren. Aardappels schillen? Wedstrijden? Het was typisch Zandvoorts probeerde ze ons nog enthousiast te maken. Om als bonus toe te voegen: 'en je kunt er ook gratis patat krijgen!' Op hetzelfde moment viel mijn oog op dit schilderij van Johan Huijzer, De aardappeleters, vrij naar Vincent van Gogh.
We zijn maar een ijsje gaan eten.

vrijdag 17 april 2015

Amsterdamse School

Af en toe moet je even toeristje spelen in eigen land. Een klein wandelingetje in Amsterdam en je vergaapt je al aan de mooie bouwkunst van de Amsterdamse School. Neem alleen al zo'n nummerbordje!


donderdag 16 april 2015

Right

Bemoedigend berichtje via postcrossing...

woensdag 15 april 2015

Het Spaarne stroomt

Veertien kunstenaars die geïnspireerd zijn door het Spaarne exposeren hun werk in de Kloostergangen: Het Spaarne stroomt.
Rob Clous toont oud werk (1976!) en nieuw werk (2015): het pontje bij de Belgiëlaan waar ik erg vrolijk van word.

dinsdag 14 april 2015

Verbonden

In de StadsKunstKamer, ik bedoel dus de etalage die aan de achterkant van de Publiekshal zit, ligt een reuzenketting. De 'kralen' zijn gemaakt van stof en die stoffen komen van kledingstukken van allerlei Haarlemmers. Zo herken ik in de stof van een witte kraal met borduursel de broek van Gea Boschma die zij vroeger droeg toen ze nog mijn buurvrouw was, grappig! Je kunt zelf ook een kledingstuk doneren aan Annemiek Steenhuis, de maker van de ketting. En dan ben je dus ook Verbonden, de naam van dit werk.

maandag 13 april 2015

Vriendinnen

Er is een hoop heisa geweest om het beeld vriendinnen van Tony van de Vorst. Het staat in Den Haag, in een rij van vele andere beelden.
Ik zie twee leuke hippe meiden met een hoofddoek en een I-pad, tamelijk uniek als sculptuur lijkt mij.

zondag 12 april 2015

Wee mij

Passende ambiance voor de droevigste liedjes van De Kift: de vergane glorie van De Roode Bioscoop. In dit intieme zaaltje (het leek wel een huiskamerconcert) speelde De Kift vandaag 'muziek vol weemoed', met teksten van onder andere Jan Arends, Theo Thijssen en Wolfgang Berger.
Was weer een mooi concert, ach, eigenlijk zijn al hun concerten prachtig, vol passie en tragiek.

zaterdag 11 april 2015

Verhuistakel

Typisch Amsterdams: te huur, een wiel aan een haak om je boeltje mee op te takelen als je verhuist.
Nog wel even uitkijken als je het wiel aan het oog hoog boven aan je grachtenpandje wilt bevestigen.

vrijdag 10 april 2015

Rokjesdag

Vandaag zou het rokjesdag zijn beloofde het nieuws. Het was inderdaad mooi lenteweer, maar het was meer kortebroekendag. Toen wij in Amsterdam uit de trein stapten verdrongen de korte broeken en sandalen zich al om met de trein weer terug te zoeven richting Zandvoort.
Verder was het buitenspeeldag, deze kinderen waren heerlijk bezig met een kleurige megalap. En zagen we midden in de stad een bewoond ooievaarsnest, in het Vondelpark.

donderdag 9 april 2015

Auke Hulst

De Kennemer Boekhandel had vanavond Auke Hulst te gast, schrijver van De kinderen van het ruige land. De boekhandel beloofde een feestelijke avond met een muzikaal intermezzo van de schrijver zelf. Verder zou vooral de nadruk liggen op zijn nieuwste boek Slaap zacht Johnny Idaho, waar ik niet doorheen kom, dus ik ging vooral voor de muziek. Uiteindelijk speelde Auke maar vier nummers maar bleek wel een erg enthousiaste verteller dus het werd een zeer geanimeerde avond. Aan bod kwamen zijn fascinaties voor Amerika, Japan en science-fiction en ook het boek Het ruige land werd gelukkig uitgebreid besproken.
Of ik Johnny Idaho nog ga uitlezen weet ik niet.

woensdag 8 april 2015

Magnetisch

Ze staat voor me aan het inlichtingenbureau en kijkt me verlangend aan. Een oudere vrouw, het windjack lekker hoog dicht geritst. Ze lijkt wat simpel. 'Heeft u een groot stuk papier voor mij, want ik kan alleen blokletters' zegt ze. Ik laat haar zien dat ik alleen een klein bloknootje heb. 'O' zegt ze teleurgesteld, maar ik kan alleen blokletters'. Als ik vraag of ik voor haar iets zal opschrijven klaart ze op. 'Ja, graag! Dan moet u opschrijven: maggenetische prullebak. Kent u dat? Een maggenetische prullebak. Dat is als je je hand erboven doet en dan gaat hij vanzelf open. Dat is nieuw! Heeft u dat wel eens gezien?' Ik wil de pret niet voor haar bederven door te vertellen dat ik dat jaren geleden al eens zag, dus ik zeg: 'Echt? Goh, wat handig!'. Ze lacht breeduit en zakt door de knieën  van enthousiasme. 'Ik ga naar Blokker' zegt ze, 'zouden ze hem daar verkopen?' 'Vast wel' leef ik mee en geef haar het velletje papier. 'Bedankt hoor' zegt ze, 'u heeft mijn hele dag goed gemaakt.' Als alles toch eens zo eenvoudig was.

dinsdag 7 april 2015

Gemma Bovery

In de film Gemma Bovery verhuist een jong Engels stel naar het Franse platteland. Hun buurman, bakker Martin Joubert, raakt onmiddellijk in de ban van de vrouw van het stel, Gemma. Hij is groot fan van Flaubert's boek Madame Bovary en ziet in Gemma een tweede Emma Bovary. Gemma blijkt in haar liefdesleven even zinnelijk als haar bijna-naamgenoot te zijn tot ergernis van Joubert die haar escapades jaloers gadeslaat.
Als zij muizen wil verdelgen met arsenicum waarschuwt hij voor haar lot, de romanfiguur Emma Bovary stierf door arsenicum en hij is ervan overtuigd dat hun levens synchroon lopen. Gemma sterft inderdaad maar niet door arsenicum.
Dit originele gegeven is goed voor een heel aardige comedy die geen moment verveelt.

zondag 5 april 2015

Tam

Vanaf de parkeerplaats bij Middenduin zag je ze al grazen aan de overkant van het vaartje, een stuk of zes herten, tammer dan ooit. Nog even en ze paraderen het Houtmanpad over om wat te gaan flaneren op de Grote Markt.

zaterdag 4 april 2015

Mijn vader was poppenspeler

Toen Jan Nelissen klein was zag hij de poppenkast op de Dam en wist meteen: later word ik poppenspeler. 27 Jaar na zijn dood vertelt zijn zoon Servaes Nelissen (ook poppenspeler) het verhaal van zijn vader. Als kleine jongen mocht Servaes zijn vader helpen en was buitengewoon trots op hem. In een omgebouwde geribbelde citroënbus reed zijn vader door het land. Op de standplaats deed hij aan de achterkant, als bij een ijscowagen, een klep open, zijn benen stak hij door een luik in de vloer en spelen maar. Eigen verhalen maar ook Jan Klaassen en Katrijn. Jammer dat het poppentheater (zeg nooit poppenkast) toendertijd nooit echt erkenning kreeg.
Servaes speelt, anders dan zijn vader, zelf ook een rol in zijn stukken. In dit verhaal is hij grappig genoeg terug te zien als handpop, net als zijn vader en moeder, die je gelijk herkent van de foto's die eerder getoond worden. We zien scènes vóór de kast, met een modelcitroënbus waarover Servaes vertelt, maar ook in de kast als pa een dutje probeert te doen terwijl zijn kinderen (zes jongens en een meisje) naar Studio Sport kijken. Grappig en voor de familie zeer herkenbaar begreep ik uit de hilariteit uit een bepaalde hoek van de zaal. De handpoppen van Jan Nelissen krijgen ook een rol in het stuk, door hun afwezigheid want ze zijn ergens opgeslagen in een depot met klimaatbeheersing en mogen daar niet meer uit.
Er kan wat meer vaart en pit in hier en daar maar Mijn vader was poppenspeler is een persoonlijke en sympathieke voorstelling geworden. Diewertje Blok maakte een leuk interview met Servaes, klik hier, (op 14 minuten).

vrijdag 3 april 2015

Zen in Zandvoort

De vrouw stond bijna te stampvoeten voor de balie, ondertussen worstelend met de rits van haar jas. Ze moest véél te lang wachten voor ze geholpen werd, die mevrouw van het inlichtingenbureau was al zó lang met een klant bezig dat zij nu maar naar huis ging. 'Ik ben helemaal uit Zandvoort gekomen om hier iets te printen, ik ben al uren bezig en nou lukt het niet!' Ik vroeg of ik even mee zou kijken met haar om haar te helpen, nou vooruit, eigenlijk had ze nu geen tijd meer maar mopperend liep ze weer mee naar de computers, haar jas weer losmakend. Ze dook in haar ruime boodschappentas om haar notities tevoorschijn te halen en ik kon een blik werpen op een berg losse blaadjes, dichtbeschreven enveloppen en notitieblokjes. Dat ging even duren zag ik. Met veel gezucht en gesteun dook ze het juiste blaadje op en toverde de juiste website weer op het scherm. En nee, het kon op mysterieuze wijze inderdaad niet afgedrukt worden. Het lukte mij ook niet dus ik stelde voor om het vanaf mijn eigen bureau te printen en toen kwam ze wat tot bedaren. 'Hoe doet u dat nou?', kippig tuurde ze naar het scherm op mijn bureau. 'Als het zo lang duurt en het lukt maar niet wordt je het zó zat!' zei ze. Ik kon me er wel iets bij voorstellen. 'En ik had ook nog telefoonnummers willen opzoeken van mijn familie maar daar heb ik nu helemaal geen zin meer in'. Toen ik voorstelde dat ik dat wel even voor haar wilde doen was het weer helemaal goed tussen de bieb en haar. Helemaal zen verdween ze weer naar Zandvoort, het lijstje met telefoonnummers was alweer verdwaald tussen alle andere notities in haar tas.

donderdag 2 april 2015

Buiten spelen

Gelukkig, het gebeurt nog. Lekker klooien op een braak liggend landje en knoeien bij een slootje. Je vriendje uitdagen: 'durf jij naar die boot? Ik wel!' En misschien wel een nat pak halen.

woensdag 1 april 2015

Kleurig

Dit is de vloer van tienercentrum Rebup.
Kinderen zijn  minder geremd als je op de vloer mag schilderen vertelt Marion van der Vegt van Rebup (Rebup is het omgekeerde van puber).
Er zijn verschillende Rebuplocaties en de plek waar deze vloer ligt (Kruistochtstraat 54) is de kunstrebup. (met theater Piepklein op de eerste etage).