Fietsnostalgie

Plotseling viel  het me op dat je nooit meer een puber, laat staan een volwassene, bij iemand achter op de fiets ziet zitten. Zouden mijn kinderen weten hoe dat voelt, die ribbels van de bagagedrager in je billen? Of hoe zwaar het trappen was met je vriendinnetje achterop? 'Als we op de helft zijn moet jij!'
 En al mijmerende dacht ik aan vroeger (oma vertelt), als je een iets te grote fiets kreeg en je vader daar heel handig blokken op de trappers zette zodat je er toch bij kon. Of even iets afgeven in een winkel, de fiets die geen standaard had parkeren met één trapper leunend op de stoeprand. Die fiets hoefde toen ook nog  niet op slot. En waar is trouwens die rieten kindermand gebleven waar je zo handig je peuter in kon meenemen?