Wij kennen het landhuis Beeckestijn als het mooie voorname witte gebouw maar een tentoonstelling op de benedenverdieping van het pand leert ons dat het sinds relatief kort pas weer in die staat is. De laatste eigenaren, de familie Boreel konden het niet meer opbrengen om het te onderhouden en het huis en de tuinen werden verkocht aan de gemeente Velsen. In de oorlog werd het in schutkleuren geverfd en militairen werden er ingekwartierd. Een familie uit de buurt die haar boerderij was kwijtgeraakt trok er in en uiteraard was er toen helemaal geen geld of mogelijkheid tot onderhoud en het pand verviel. In de keuken werden kippen gehouden om maar iets te noemen en veel originele details gingen verloren. In de tuin werden bunkers gebouwd als onderdeel van de Atlantikwal. Na de oorlog is het huis pas weer in zijn oude luister hersteld.Op de expositie kun je een aantal luisterfragmenten horen van fictieve bewoners en beheerders. Zo vertelt een 18e eeuwse Amsterdamse zakenman hoe leuk het is om een buitenhuis te hebben in dit gebied. En, zegt hij voldaan zoals je dat tegenwoordig ook iemand zou kunnen horen zeggen, je bent er zó, met de koets of de trekschuit. Ook een middeleeuwse boer en een vestingbouwer vertellen iets over hun band met het landgoed. Verderop vertelt een tuinarchitect dat er als het ware tuinarcheologie is bedreven om te onderzoeken hoe de tuin er vroeger uitzag. Het resultaat is dat de waaiertuin, met heggetjes in waaiervorm, weer in ere is hersteld. Ondertussen loop je in de fraaie kamers rond die behangen zijn met vogelbehang en gemeubileerd met kleurige met sits beklede stoeltjes.
Rondom het gebouw liggen de in oude glorie herstelde tuinen, begonia's zijn in een krullerige vorm in het gras geplant en in een met groen overdekte wandelgang kun je in de schaduw flaneren. Uitbundige borders zijn omzoomd met buxushaagjes, het is geen straf om hier een uurtje te wandelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten