Amsterdammers

Marktkantine staat er met kloeke letters op het pand van het oude Marcanti gebouw geschreven. In dit pand vindt de voorstelling Amsterdammers van Orkater plaats. Om in de foyer te komen moeten we de rood-witte afzetlinten volgen langs schotten en bouwvallige gedeelten, betegelde muren en oude bakstenen. Eenmaal in de foyer blijken we weer bijna bij de ingang te zijn, grapje! Op oude bankstellen kun je wat drinken of kijken naar één van de kroningsvideo's die op de muur worden geprojecteerd. Om alvast in de stemming te komen want het verhaal speelt zich af tussen de kroning van Beatrix en die van Willem-Alexander. De voorstelling vindt plaats in de oude danszaal, een enorme ruimte, prima geschikt voor het grote gezelschap. Op twee balkons staan de zangers. Het verhaal begint bij de kraakbeweging, gezien door de ogen van Hans, Peter en Ellen. En hee, daar hebben we de banken en zelfs de potplant uit de foyer weer, binnengedragen door de krakers. Herkenbaar zijn de discussies over huisregels en betrokkenheid met elkaar, het taboe van bezit, zelfs je vriendin moeten kunnen delen. In de volgende scènes zien we de tijd invloed hebben op het leven van de drie. Hans gaat bij de Bhagwan en verandert zijn naam, Ellen is zwanger maar wil niet weten van wie, Peter verandert van kraker in een zakenman, erger nog, in de directeur van een woningbouwvereniging. Niet alle scènes zijn even overtuigend: als Ellen als lerares haar klas over Spinoza onderhoudt lijkt dat er met de haren bijgesleept.
Bijzonder aan deze voorstelling zijn de bijrollen van zo'n veertig Amsterdammers die voor massa zorgen en zelfs met een heel fanfareorkest opkomen.
Al met al heel aardig muziektheater dat met een kleine twee uur ook niet langer had moeten duren, hoewel dat misschien ook lag aan de akelige houten tribunebankjes.