Dat hadden ze slim gedaan, de zangers van
Gemengd Vrouwenkoor Herman de Winter. In plaats van zich een hele musical op de hals te halen speelden ze gewoon de repetitie vooráfgaand aan de musical. Zo hoefden ze geen ingewikkelde kostuums te maken of een kloppende verhaallijn, nee, iedereen kwam gewoon in zijn kloffie op en in de flyer stond waar de musical over zou gaan. Simpel. En omdat het een repetitie betrof werd steeds bij elk liedje gezegd in welke scène die zou komen ('Dit is die scène waarbij we aan de bar/op de brug staan'). De decorstukken waren ook al zo handig en simpel: een tafel die dienst kon doen als bar, maar ook als brug. Een metalen pijp als brugleuning die gewoon door de zangers op leunghoogte werd vastgehouden, geniaal in zijn eenvoud. Er waren natuurlijk ook wat verwikkelingen, een koorlid dat zijn tekst steeds niet kent, een ander lid dat steeds opmerkingen over de tekst maakt, de regisseur die steeds om aandacht moet vragen. En dan hebben we natuurlijk nog de liedjes waar dit alles ondergeschikt aan was. Ze kunnen erg mooi zingen bij dat Gemengd Vrouwenkoor, vier stempartijen met elk drie mensen, daar moet je toch wel wat voor in huis hebben. De liedjes waren ook erg geestig, een tekst over een ijsje dat smelt, hoe kom je erop, of
Ga maar nooit naar Appingedam, op de wijs van
If you're going to Scarborough Fair, geweldig! En een hele aparte, bijna surrealistische versie van
Ik zag twee beren. De avond eindigt met een bijzonder vrolijk liedje over iemand die dood neervalt in de supermarkt en dan als laatste wordt de buiging gerepeteerd.
Ik kan alleen maar zeggen: meer, méér!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten