Bears

Eigenlijk waren we alleen even naar Bears gefietst om het merkwaardige kunstwerk Luchtspiegeling te bekijken, maar in het naastgelegen kerkje bleek een informatiecentrum te zijn. De gids aldaar verleidde ons tot een rondleiding in het kerkje, waar ik eigenlijk geen zin had, met de mededeling: 'dan mag u ook in de toren van de Luchtspiegeling klimmen'. Daar kon ik geen nee tegen zeggen.
Tja, en dan is het toch wel weer erg leuk om iemand zo enthousiast te horen vertellen. Het kerkje is klein en schattig, niet voor niets een trouwlocatie. Hier staan nog de authentieke banken (ik had ze nog nooit gezien) met smalle rugleuning, speciaal voor dames met hoepelrokken. Deze banken hadden nog geen plank voor het gebedenboek, want ach, de dames konden toen toch nog niet lezen. Ook wees de gids ons erop dat de kerk op een terp stond, iets wat we ons daarna, elke keer als we in een dorpje een heuvel op fietsten, weer herinnerden. Trouwens, je moet je voorstellen hoe die terpen vroeger aangelegd werden, met schep en kruiwagen een verhoging aanleggen van een paar meter hoog en tientallen meters lang en breed, hoe lang zou er wel niet over gedaan zijn?