MoMu

Het viel wat tegen, het Modemuseum in Antwerpen. Om te beginnen konden we de ingang niet vinden, die bleek zo dichtgeplakt te zijn met een grote poster en de openingstijden dat het niet meer op een entree leek. Van binnen leek het museum ietwat pretentieus. Veel ruimte, grote brede trappen maar niet eens een vaste expositie. Slechts de tentoonstelling over stoffen, Couture in kleur: Zijde & Prints uit het Abrahamarchief.
Wat best een aardige expositie was. De firma Abraham was zo wijs om van de mooiste stoffen die ze uitbrachten een flinke lap te bewaren en verzamelde bovendien kleine staaltjes in plakboeken. Op de expositie zijn deze stalen op soort bijeengebracht. Rozen, effen stoffen en dierenprints, gecombineerd met kleding uit dezelfde tijd. Een cocktailjurk van Dior, een avondjapon van Yves Saint Laurent of een ensemble van De Givenchy en hier geldt weer: hoe ouder, hoe eleganter de ontwerpen zijn.
Op de begane grond een expositie van eerstejaars studenten van de modeacademie. Daar bevonden zich ware kunstwerkjes onder (zie foto), ingenieus van coupe en staaltjes van techniekbeheersing. Maar, zoals ik de Vlaamse gids met haar Belgische rrrr hoorde vertellen tegen haar groepje: 't Is nie om te drrraachen, maarrr slechs als vorrrmstudie'.
Goed om te weten.