Winterbos

Kenmerkend aan de voorstellingen van het 5e Kwartier is dat alles tot in de puntjes is verzorgd. Ze spelen deze keer in de oude parkeergarage van de voormalige LTS, in de entreekaartjes zijn zaadjes verwerkt, je kunt ze in de grond stoppen zodat het kan ontspruiten. Bij de kassa, een kale nog op te leveren ruimte, staan schemerlampen en er liggen perzische tapijtjes op de vloer. Daar wordt het publiek opgehaald om naar de naastgelegen parkeergarage te lopen.
Er is soep, gemaakt door Parkwijkers zelf waarbij recepten en levensverhalen zijn uitgewisseld die ook weer op de tafelkleden zijn geschreven. Je mag je eigen verhaal erbij schrijven. Maar eerst moet je een lepel pakken, die, toepasselijk want Winterbos gaat over groeien, in een pot aarde is gestoken. Dan mag je een hapje nemen uit een pot Amuse Bouche, 'vrolijkt je mond op', staat erbij. Geen idee wat het is, radijs met rettich? Dan door naar de soep, er is keus tussen pompoensoep, harira (Marokkaanse linzensoep) en boerengroentesoep, met een stuk brood of een Marokkaans pannekoekje erbij, heerlijk.
Daarna kunnen we nog een zoet hapje baklava nemen. Die liggen op lepeltjes die aan de muur zijn bevestigd met een servetje erover. Als je een hapje pakt moet je er een labeltje aanhangen waarop je hebt geschreven welke smaak je Parkwijk toewenst. Sommige mensen schrijven er hele verhalen op, ik dacht zelf aan het woord zoet of pittig.
Dan begint de voorstelling. Het publiek zit op stukken boomstam, gewikkeld in dekens. Toevallig dat ik laatst het boek De Woonschool heb gelezen, want de ambtenaar die verantwoordelijk is voor deze wijk draaft nu enthousiast op in het stuk. We zien de goede man naïef en enthousiast zijn idee promoten over een wijk waarin sociaal moeilijke families zullen worden gehuisvest zodat ze elkaar zullen opvoeden. Daar tussendoor vertellen drie Parkwijkers hun levensverhaal, de vrouw van een fietsenmaker, een jong gefrustreerd meisje en een buitenlandse vrouw die de taal nog niet spreekt. De ambtenaar komt gedurende het stuk tot de ontdekking dat zijn project is mislukt en van het enthousiasme van de man is aan het eind van het stuk dan ook niet veel meer over.
Wel een beetje jammer dat ik twee van die verhalen al eerder heb gehoord in het Winterbos van vorig jaar, er zullen toch wel meer verhalen zijn?
Toch weer mooi om te zien en te horen en heel sfeervol weergegeven.