Bij de beginscène van deze film raak je meteen al geboeid: de camera glijdt langs een huis, van kamer tot kamer, als een poppenhuis kunnen we daar naar binnen kijken. Een meisje kijkt vanaf een torentje door een verrekijker en als de camera uitzoomt zien we dat het huis waar ze op staat hetzelfde is als het kruissteekwerkje dat we net in de gang zagen hangen. Het camerawerk is opvallend in deze film, veel lage standpunten of juist extreem hoog, in een symmetrische omgeving. Heel statisch allemaal maar de film is absoluut niet saai. Het verhaal in een notendop: het is 1965, scout Sam is ontsnapt uit Camp Ivanhoe en gaat er met zijn vriendinnetje Suzy vandoor. Er wordt een klopjacht gehouden om ze terug te vinden. De charme van de film bestaat uit de gekke overdrijvingen, de prachtige kleuren, de rol die muziek speelt in de film en de talloze grapjes en verwijzingen naar andere films en boeken. Sam ontsnapt bijvoorbeeld uit zijn tent door een gat in de tentwand te maken en daar een poster overheen te hangen, een verwijzing naar Shawshank Redemption. Moonrise Kingdom is eigenlijk een bizar soort sprookje, zo'n film waar je met een brede grijns weer naar buiten komt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten