Herbert's aquarium

Servaes Nelissen speelt in dit stuk Herbert, de nachtportier van een ziekenhuis. Zijn werk is saai en van verveling gaat hij zichzelf bezighouden met zelfbedachte sketches met een lap als handpop of hij laat twee petten door zijn hokje zwemmen, waardoor dat er verrassend genoeg inderdaad als een aquarium uitziet. Als Herbert de (denkbeeldige) ramen van zijn hokje schoonmaakt gaat dat met de bijpassende piepende geluidjes gepaard die je hoort als je met een vinger spuug op een ruit wrijft. Net als de hele zaal erin meegaat dat de ramen echt zijn pakt hij een koffiekopje dwars door de 'ruit'. Ook de act met een buideltas is het vermelden waard, moeiteloos verandert hij een heuptasje in een kwaadaardig monster door hem als handpop te gebruiken, heel geestig. Ondertussen loopt af en toe de oude nachtportier rond die in het ziekenhuis is om bij zijn stervende vrouw te zijn. Knap hoe Nelissen verandert van personage met alleen een bril en een ander jasje aan. Ontroerend ook hoe aan het einde de oude portier afscheid neemt van zijn vrouw, waarbij je vergeet dat het eigenlijk alleen maar een pop onder een theedoek is.