Drie mannen die elkaar niet kennen komen op een avond bijeen. Wat hun doel is blijft lang onduidelijk. De avond verloopt met veel gerejemieer en geklaag, misverstanden en beschuldigingen.De drie verdrietige eenzame mannen is typisch een stuk van Het Volk; Wigbolt Kruijver speelt als altijd de huilebalk (de Vries), Bert Bunschoten (Koek) de stoere man en Joep Kruijver (Stengel) de filosoof. Aardige teksten afgewisseld met voorspelbare melige humor. Mwah, ik was niet wildenthousiast, het is onderhand een wel erg bekende formule, maar de rest van het publiek vond het geweldig. Het geblokte decor was meer geschikt voor een moderne dansuitvoering net als de zijdelingse belichting en de jazzy achtergrondmuziek die hier nogal overbodig was. Maar, als uitsmijter declameerde Stengel het gedicht Een zomerjurk vol verdriet dat ik erg mooi vond. Uit een vorige gelijknamige voorstelling vermoed ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten