donderdag 30 april 2009

Aubade

Hoe kun je een koninginnedag feestelijker beginnen dan met een samenzang in de Grote Kerk? Joost Mulder kan niet alleen hard lopen, maar is ook een liefhebber van het Hollandse lied, vandaar dat hij vandaag de liedjes introduceerde die het publiek enthousiast inzette. Het was wat moeilijk opboksen tegen het Müllerorgel, maar alla, ook wel eens leuk om dat in werking te horen. Theaterkoor Blue Moon leverde een aantal sfeervolle bijdragen, maar de show werd gestolen door Lolita Hooglugt en Michaëla Bijlsma, die even lieftallig zongen als ze eruit zagen.

Na een laatste samenzang (De Zilvervloot) greep Mulder gretig zijn kans en zong vanaf het orgel het onvermijdelijke Ik ben een Haarlemse jongen.
Na tot slot het Wilhelmus gezongen te hebben stroomde iedereen weer de zon in.

Koninginnedag 2009 leek een stralende onbezorgde dag te worden.

woensdag 29 april 2009

Voorpret


Ha, ter verhoging van de feestvreugde van morgen vast deze Boomerangkaart,
(zie je wie het is of moet ik het voorzeggen?).

dinsdag 28 april 2009

Lelietje

Ja, sorry, jullie kunnen het niet ruiken, maar mmmm, heerlijk die geur van lelietjes van dalen!

zaterdag 25 april 2009

Afvoergootje

Waar de afvoergootjes er in Haarlem heel gewoon uitzien, iets met streepjes meen ik, hebben ze er in Zandvoort net iets meer van gemaakt. Geheel in stijl met het vissersimago van het dorp hebben de gootjes een motiefje van krabbetjes. Leuk idee!


vrijdag 24 april 2009

Zwanenmeer vs. Bijlmermeer II

Leuk hoor, dit ballet waarin het klassieke Zwanenmeer als het ware de jeugd van de Bijlmer ontmoet. Zwanenmeer vs. Bijlmermeer II is een samenwerking van Het Nationale Ballet en jonge dansers van Don’t hit mama. Ze bestuderen elkaars pasjes, gaan elkaar naäpen en komen uiteindelijk tot een mix van klassiek en moderne dans. Vooral de beginscène vond ik overrompelend: een klassiek danseresje met op de achtergrond beelden geprojecteerd van hiphoppende en breakdansende jongeren die ook allemaal even heel dicht in de camera lijken te duiken, sprankelend van levenslust. En dan die prachtige muziek!
Naar het einde toe lijkt het ballet de spanning iets te verliezen, de mix tussen klassiek en modern wordt dan wat rommelig. Dat wordt weer helemaal goedgemaakt door het filmpje dat na afloop wordt gedraaid, gemaakt door een klas van het Nova college. Het toont een merkwaardig, maar erg grappig dansje, waarvan de sterren ook luid en duidelijk in de zaal blijken te zitten… Helemaal vrolijk verlaat iedereen de Toneelschuur!
Klik hier voor een indruk van Zwanenmeer vs. Bijlmermeer.

donderdag 23 april 2009

Garnalenverhalen

De mensheid verbeeld door garnalen, dat is het idee achter de theatervoorstelling Garnalenverhalen van Hotel Modern. Garnàlen? Ja, garnalen! Het decor houdt het midden tussen een natuurkundelokaal en een laboratorium en bestaat uit een stuk of zes tafels met daarop kleine poppenhuisachtige decors, rommeltjes, lampjes, spots en nog veel meer troepjes. De garnalenspelers lopen van de ene tafel naar de andere en laten de garnalen via een ijzerdraadje of gewoon met de hand hun stukje doen. Via een camera en een vingercamera zie je de beelden groot geprojecteerd. Het resultaat is ontzettend vernuftig en grappig: garnalen die een bruiloft vieren, biljart spelen, een begrafenis voorbereiden of met zijn allen in de rij staan bij Tussen Kunst en Kitsch met hun schatten, het is teveel om op te noemen. Eerst vraag je je af hoe dat kan, garnalen die mensen spelen, maar als in het eerste stukje een garnaal opkomt met een hoge hoed op, als uitvaartbegeleider dan ga je er moeiteloos in mee. De mensheid bekeken als vreemde diersoort, dat lukt zo uitstekend! Bizar en vermakelijk.
En als toetje mag je na afloop nog even op het toneel rondkijken, heel sympathiek! En krijg je zelfs nog een DVDtje mee met ‘the making of’.
De website is trouwens ook een juweeltje!
Op de foto een stukje decor met de biljarter, de schrijver en daarachter de bezoekers van Tussen Kunst en Kitsch.

woensdag 22 april 2009

De stad uit!

Het is mij een raadsel waarom mensen 'buiten' willen gaan wonen terwijl de echtgenoot dan gewoon 500 kilometer verderop in Londen blijft werken, en dat vraagt de hoofdpersoon in dit boek zich ook af. Ze wijt het aan haar hormonen, (ze was toen zwanger), dat ze in dit idee van haar man om te verhuizen toestemde. Het hele boek, een soort dagboek van 2,5 jaar is ze aan het klagen en mopperen op hem om uiteindelijk te beseffen dat ze misschien toch wel op haar plek zit. Het boek is best grappig en met zelfspot geschreven en sommige stukken zijn bijna poëtisch van toon. Maar toen ik het uit had snapte ik het nog steeds niet, waarom je het jezelf aan zou doen om steeds weken alleen met drie jonge kinderen thuis te zitten omdat je man mijlenver in de stad werkt. Het boek heet: De stad uit! en is geschreven door Judith O'Reilly.

dinsdag 21 april 2009

Gezellig vuil

Het staat natuurlijk gewoon op de vuilnisman te wachten, maar toch vind ik het er altijd wel gezellig uitzien, deze dozenuitstalling van de Turkse groenteboer in de Keizerstraat. ('t Zal wel een afwijking zijn...).

zondag 19 april 2009

Ridderdroom

Gestoord natuurlijk, om een kasteel na te bouwen op een boot omdat je als kind altijd al Ivanhoe had willen zijn, maar prettig gestoord.
Momenteel ligt Kasteel Vlotburg van Lenny Vries (die trouwens wel gevoel heeft voor publiciteit) afgemeerd voor het Teyler waar het voor de luttele som van 5 euro bezocht kan worden.
Ach, deze bordkartonnen illusie sluit naadloos aan bij de kermis en daar word je voor 5 euro waarschijnlijk minder lang vermaakt. Tot 6 mei te bezoeken.

vrijdag 17 april 2009

Royal family

Bijna nog erger dan met je kop op de koektrommel staan is dit: je hele familie afgebeeld in een pop-up boek. In het Royal Family pop-up book kun je Charles en Diana elkaar naar hartelust laten kussen, baby William laten kruipen en Elizabeth en Philip laten barbecuen. Ik vond 15 euro (de Slegte) een beetje te duur, maar het is wel erg geestig!

donderdag 16 april 2009

Huis te Zaanen

De stichting Historisch Schoten hield gisterenavond wegens succes voor de tweede keer het 'Schoterpraatje', een lezing op locatie. Deze lezing vond plaats in het Huis te Zaanen in het Zaanenbos. De heer Wieringa liet lichtbeelden zien (deze term past natuurlijk uitstekend bij de locatie...) van oude kaarten en prenten van de gemeente Schoten en het Huis te Zaanen. Over de geschiedenis van het huis schijnt vrij weinig bekend te zijn. Het was een ridderhofstede die vele malen verwoest en weer opgebouwd is. In 1881 kwam de heer Bredius er wonen. Hij plantte fruitbomen in het bos en teelde er ook aardbeien. Nog steeds hebben omwonenden fruitbomen in de tuin afkomstig van Bredius. ('Peertjes van Bredius!' klonk het uit de zaal toen dit ter sprake kwam). Toen Bredius het huis verliet stond het een tijd leeg totdat de gemeente op het idee kwam om er een bibliotheek te herbergen. En zo kenden de meeste bezoekers van deze avond het gebouw nog wel. Ongelooflijk dat er, in wat nu een ruime huiskamer leek, een complete romanafdeling plus balies en cataloguskasten gepropt waren! En dat in het kleine opkamertje waarin wij een blik wierpen de leeszaal was gehuisvest met zijn vaste bezoekers.
Niet van meneer Wieringa maar uit eigen bron ken ik de legendarisch spookverhalen. Ooit werden er seances gehouden op zolder en (sindsdien?) werden er regelmatig voetstappen gehoord terwijl er niemand op die plek kon zijn. Eén van de bibliothecaressen kon hier smeuig over vertellen, zodanig dat een collega, als zij eens in haar eentje in het gebouw moest zijn, haar moeder meenam!
Hierbij een foto van de bibliotheek in 1989, het laatste jaar voor de verhuizing naar de Planetenlaan. Het filiaal was inmiddels flink uit zijn jasje gegroeid, je struikelde er over de kratjes omdat er geen kasten meer bij konden. Op de begane grond van Huis te Zaanen zit nu een bedrijf dat trainingen verzorgt. De bovenverdieping is opgesplitst in twee apartementen.

woensdag 15 april 2009

De toevallige toerist

Sinds ik een aantal jaren geleden bedacht dat ik niet alle boeken zelf hoef te hebben omdat ze wel ergens anders aanwezig zijn, bijvoorbeeld in een bibliotheek, heb ik een overzichtelijk rijtje romans overgehouden. Dit zijn de boeken waar ik aan gehecht ben en die ik af en toe nog eens herlees, de rest mocht naar de kringloop of de rommelmarkt.
Eén van die boeken heb ik pas weer eens gelezen: De toevallige toerist van Anne Tyler.
Dit tragikomische verhaal beschrijft het leven van Macon Leary, een schrijver van reidsgidsen die niet van reizen houdt. Zijn enige kind is op 12-jarige leeftijd vermoord en Macon doet zijn best zich in dit verdriet staande te houden. Daarbij ontstaat er een verwijdering tussen hem en zijn vrouw en lijkt het of Macon, net als zijn ietwat eigenaardige broers weer terug wil kruipen in het ouderlijk nest. Als hij de hondentrainster Muriel tegenkomt krijgt hij, bijna tegen zijn wil, een verhouding met haar. Anne Tyler beschrijft zeer treffend hoe eenzaam hij is, iets wat hij zelf bijna niet lijkt te beseffen. Behalve tragisch is het zeker ook geestig als Macon bijvoorbeeld zijn huishouden aan het reorganiseren is compleet met uitgekiende systemen om elke dag schone lakens op bed te krijgen gecombineerd met zo min mogelijk was.
Een aanrader dit prachtige boek en een blijvertje op mijn romanplankje!

dinsdag 14 april 2009

Ontdekking

Voor wie het heeft gemist: zet het geluid aan en klik hier voor de nieuwste ontdekking bij Britains got talent.

Wie het laatst lacht...


maandag 13 april 2009

Modderbad


Ik dacht al, wat een rotzooi ligt er naast dat bakje…


Maar er was een driftig spittende merel bezig geweest, (zoekend naar wormen? naar modder voor een nest? naar slakkeneitjes?). In ieder geval had ze beet!

zaterdag 11 april 2009

Pasen

Traditie!

Pa's Meubelshow nu mét spookhuis,
maak een wilde rondrit in de winkelkarretjes!

(Phoenixstraat 13, tijdens de beide paasdagen!)

vrijdag 10 april 2009

Creatief met plastic

Kijk, wat leuk, een vliegengordijn gemaakt van oude plastic flessen. En die leuke koppen...Gezien bij Sissyboy Homeland, maar zoiets maak je natuurlijk makkelijk zelf! Keer je vuilniszak om en ga aan de slag!

(Dit is hèt moment om oude plastic flessen te gaan sparen, hoewel.... er ligt ook nog een vuilniszak met gebroken vaatwerk in de tuin.
Om mee te mozaïeken
...ooit.)

donderdag 9 april 2009

Creatief met Wehkamp

Was ik vroeger al uren zoet met een oude Wehkampgids, een schaar en een pot lijm, sinds ik mee doe aan Postcrossing is mijn creatieve geest weer nieuw leven ingeblazen. Sommige postcrossers verlangen namelijk een homemade card. En die krijgen ze, en dan niet een met theezakjes!

zondag 5 april 2009

Minimal music

Vanwege het World Minimal Music Festival werd gisteren in het Orgelpark het stuk van Steve Reich: Four organs opgevoerd, iets speciaals kennelijk, want: op pijporgel…! zoals de aankondiger verheugd vertelde. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er alleen maar belandde omdat ik met het dameskoorfanclubje van Klaas Koelewijn mee was, hij is namelijk onze dirigent en bespeelde een van de orgels. Zo kom je nog eens ergens!
Mijn oren stonden nog niet helemaal naar minimal music, maar het was beslist interessant. Klaas had van tevoren al verteld dat er veel telwerk aan te pas kwam en inderdaad zag ik de beide organisten die ik in het vizier had allebei voortdurend prevelen. Ik neem trouwens mijn petje af voor de bespeelster van de sambabal, die zich bijna van een RSI verzekerde door hiermee zo’n 20 minuten lang in één constant ritme de maat te slaan. En haar naam stond niet eens in het programmaboekje! Die van de organisten wel en dat waren, behalve Klaas, Gijs Boelen, Matthias Havinga en Gerben Gritter.
Op de foto Matthias Havinga op het Verschueren-orgel.

zaterdag 4 april 2009

Vodou en cacao

Marianne Lehmann kreeg op een dag een vodouvoorwerp te koop aangeboden omdat de vodoupriester geld nodig had voor zijn zieke vrouw. Dat was het begin van haar uitgebreide verzameling die nu in het Tropenmuseum te zien is. De vodoucultuur op Haïti kent Indiaanse en katholieke invloeden en honderden geesten die allemaal een eigen verschijningsvorm en gewoontes hebben. Ook wordt de geschiedenis van Haïti belicht. Sympathiek is de actie van het museum om de 0,50 cent extra entree te verdubbelen om Haïti te helpen met het stichten van een museum waar al deze voorwerpen een plaats zullen krijgen.
Een andere tijdelijke tentoonstelling in het Tropenmuseum gaat over de chocolade-expeditie. Deze reis maakten Louis van Gasteren en fotograaf Frits Lemaire in 1951 van Amsterdam naar Accra om in opdracht van chocoladefabrikant Van Houten een film te maken over de cacaoteelt. Foto's en film geven een mooi beeld van de tocht in de tijd dat reizen nog een woest avontuur was. De gedateerde commentaarstem en zelfs de begeleidende muziek maken het tijdsbeeld compleet, samen met de schriftjes die van Gasteren eigenhandig opsierde met krantenkoppen.
Tot slot, het leukste van het Tropenmuseum was gisteren toch echt het heerlijke terras in de stralende lentezon!

donderdag 2 april 2009

Sexappeal

Oef, dat viel niet mee gisterenavond. Ik heb de nieuwste voorstelling gezien van Mug met de gouden Tand: Sexappeal met Hanneke Groenteman, Beppe Costa en Marcel Musters. Hanneke Groenteman trekt wel een volle zaal doordat ze een bekende televisiepersoonlijkheid is maar acteren kan ze niet en moet ze ook vooral niet doen. Ja, thuis tussen de schuifdeuren, de familie vindt het vast enig. Een afgeslankte presentatrice in een bloot dikmaakpak is niet persé leuk! (behalve de eerste twee seconden dan). Beppe Costa kan fantastisch musiceren, maar een echt groot acteur is hij niet. En een man met een jurk aan is niet persé grappig! En Marcel Musters moet echt beter weten en kan ook beter. Tot slot, een knullig decor en een rammelend verhaal. Nee, geen aanrader.

woensdag 1 april 2009

Genoeg

Toen jaren geleden de Vrekkenkrant voor het eerst verscheen was ik er als de kippen bij om lid te worden. Eindelijk een tijdschrift dat niet de leer verkondigde van meer, meer, meer, maar een blad dat een lans brak voor zuinigheid, spaarzaamheid en hergebruik. Een kolfje naar mijn hand. Niet voor niets werken echtgenoot en ik al zolang we kinderen hebben allebei parttime, wonen we nog steeds in eenvoudige benedenwoning en hebben nooit een auto gehad. Bovendien vind ik het altijd een sport om iets te repareren of van niets iets te maken. Zo’n tijdschrift over spaarzaamheid paste mij helemaal. Jammer dat de media zo smalend deden over ‘die vrekken die hun theezakjes aan de waslijn te drogen hingen’, want het blad stond vol met handige en vooral geestige artikelen van met name Hanneke van Veen en Rob van Eeden, die zichzelf als vrolijke vrekkers niet al te serieus namen. Jaren later was het blad volwassen geworden en toe aan een nieuwe richting. Hanneke en Rob gingen weg, het krantje werd een non-glossy en de inhoud werd wat serieuzer. De naam Vrekkenkrant had zijn werk gedaan en voldoende opzien gebaard en veranderde in Genoeg. Nu zijn we weer een ronde verder en ziet het blad er wat meer non non-glossy uit zeg maar. De inhoud gaat langzamerhand wat de zweefkant uit, niet helemaal mijn kopje thee. Toch blijf ik het tijdschrift trouw, zolang er nog van dit soort stukjes in staan waar ik, hoe tuttig het ook is, helemaal vrolijk van word.