man was jaren fotograaf, tegenwoordig schrijft hij alleen nog over foto’s. Dat doet hij op een heel eigen manier; hij neemt een verdwaalde, vergeten foto en beschrijft minutieus wat hij ziet en wat hij daarbij associeert. Op deze basis heeft hij het toneelstuk Niemand kan het geschreven. Actrice Carly Wijs zit op een leeg podium met laptop op schoot. Achter haar worden de foto’s geprojecteerd waar ze over praat. Foto’s van vlees uit de reclamefolders, waardoor je je nu pas realiseert dat iemand die foto’s ooit maakte. Ze verbaast zich over foto’s van asbakken die op e-bay te koop worden aangeboden waarbij ze een fantasie heeft over een berooide gokverslaafde die uit armoe asbakken rooft en verkoopt. Ook krijgen foto’s van een vliegtuig in de nacht een heel nieuwe lading als je er een ander verhaal bij bedenkt. Het wordt aangrijpend als ze foto’s laat zien van een stervende man en vertelt dat ze (dus Hans Aarsman zelf, want het zijn autobiografische teksten) bij het sterven van zijn vader niets anders wist te doen dan maar een camera pakken en foto’s maken.De tekst van deze voorstelling is door de interessante filosofieën alleen al de moeite waard om nog eens te lezen. Alles is er, maar niemand kan het pakken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten