zondag 30 december 2007

De gelukkige klas

Met duizenden is dit boekje uitgedeeld tijdens de Nederland Leest actie van de bibliotheken dit najaar: 'De gelukkige klas' van Theo Thijssen.
Meester Staal vertelt in zijn dagboek over het wel en wee van zijn klas. Hij is erg begaan met zijn kinderen, maar laat tegelijktertijd ook zijn eigen tekortkomingen en twijfels zien. Hij geniet als hij zijn kinderen ziet groeien door kennis, maar wordt ook geïrriteerd door alle regels waar een onderwijzer zich (ook toen al) aan dient te houden. Hij schets een mooi beeld van zijn zorgenkindjes en zijn favorieten. In feite is elk kind hem even lief. Staal is een hartstochtelijk schoolmeester, hij maakt van hem en zijn klas een eenheid. Buiten de liefde voor het onderwijs geeft dit boek ook een heel mooi tijdsbeeld van het begin van de vorige eeuw.
Nog niet gelezen? Begin dan vandaag maar!

woensdag 26 december 2007

Leven aan het hof

Dorine Hermans en Daniela Hooghiemstra schreven het boek: 'Vertel dit toch aan niemand': Leven aan het hof. Aan de hand van brieven die hofdame Henriëtte van de Pol schreef aan haar moeder schetsen zij een beeld van het leven aan het hof in de 19e eeuw.
Henriëtte kwam in 1880 in dienst bij koningin Emma, een godsgeschenk voor haar familie, want zo wist zij de status van haar familie behoorlijk op te halen. En status en regels was al waar het leven om draaide in die tijd. Een hofdame werd slecht betaald, want om het geld zou je toch geen hofdame willen zijn, er werd over geld überhaupt niet gesproken. Maar wel werd verwacht dat Henriëtte haar japonnen in orde had, want een hofdame moest natuurlijk wel de toon aangeven in de heersende mode. Voor alles waren regels, hoe je moest lopen, zitten en waarover men moest spreken. De verhouding met koningin Emma was altijd in een spagaat, Henriëtte vond haar erg aardig, maar mocht tegelijkertijd nooit echt intiem met haar zijn. Ze speelde altijd een rol en kon nooit echt zichzelf zijn. De koning en koningin werden constant naar de ogen gekeken en zij verlangden ook totale overgave. De hofhouding diende als buffer tussen de vorst en het gewone volk en vormde een zeer gesloten bolwerk.
Daarom is dit boek een zeer interessant inkijkje in het leven aan het hof in die tijd. In deel twee van het boek wordt het leven in onze tijd aan het hof beschreven, de standenmaatschappij is afgebroken, maar het Koninklijk Huis is overeind gebleven.

maandag 24 december 2007

Antiprop

De NS is nog steeds naar een manier op zoek om de passagiers vlot in en uit de trein te krijgen. Terwijl ik ze een jaar geleden al een gouden tip aan de hand heb gedaan: eenrichtingsverkeer!
In een brief werd ik wel bedankt voor mijn meedenken, maar er iets mee doen ho maar. Nu overwegen ze de invoering van een informatiesysteem waardoor passagiers kunnen zien waar zij het beste kunnen instappen. (Ik zie die hele kluit al en masse hollen naar de aangegeven plek, om dan alsnog daar te gaan proppen).
Waarom zo ingewikkeld, hou het simpel NS!

zondag 23 december 2007

Spinvis

Jaren geleden kende ik hem al van dat liedje over een snelweg, (Bagagedrager?) maar hij sprak me nooit zo aan. Wat ik wel bijzonder vond was dat hij in zijn eentje op zijn zolderkamertje hele CD’s in elkaar zat te knutselen. Ondertussen werden steeds meer mensen om mij heen fan, zelfs mijn eigen kinderen. Dus toen Spinvis (alias Erik de Jong) gisteren in het Patronaat optrad moest ik zelf maar eens een kijkje nemen. Zoon M. van 15 voorzag dat er alleen maar veertigplussers in de zaal zouden zitten, maar die waren vorige maand al in de Philharmonie geweest. Nu was de beurt aan twintigers, dertigers en alto’s.
Spinvis speelde met een zevenkoppige band, met naast drums, toetsen en gitaar ook een celliste, en op trompet (èn trommelend op een stuk golfplaat en een autostuur) Hans Dagelet, bofte ik even!
Ik ben niet teleurgesteld, ze speelden bijzondere liedjes met aparte, soms bijna surrealistische teksten. De begeleiding was erg afwisselend en daardoor bleef het boeien. Een aantal liedjes kende ik al, zoals Wespen op de appeltaart of, Ik wil alleen maar zwemmen. Heel bijzonder was de uitvoering van het nummer Dag 1, de harteklop waarover het liedje gaat voelde je door de hele zaal gaan. Bij de toegift Smalfilm, over een verwarde vrouw, werden getekende beelden uit het liedje geprojecteerd, dus dat kan hij ook al! En uiteraard speelde hij Eva, (‘ik hou de wereld in mijn hand…’) van Lennaert Nijgh, heel toepasselijk hier in Haarlem.
Ik vond het alleen wat duister op het podium, nauwelijks een spotje gericht op Spinvis of, (desnoods) Hans Dagelet. Maar volgens zoon F. was dat alleen maar prettig, dat leidde niet af van de muziek.
Spinvis heeft er een fan bij, volgende keer ga ik er weer heen. En mijn zoons? ‘Een vèt concert!’

zaterdag 22 december 2007

Levende kerstkaart

Vandaag zijn er vast duizenden foto’s gemaakt, de één nog meer cliché dan de andere, maar o wat was het mooi buiten!

donderdag 20 december 2007

Heinz Poortvliet

In de jaren zeventig was hij mateloos populair bij het grote publiek, Rien Poortvliet. Zijn natuurgetrouwe illustraties spraken veel mensen aan. In de kunstwereld werd hij verguisd, te braaf, te voorspelbaar.
Hij was een ambachtsman, maakte het ene boek na het andere, in enorme oplages. Stuk voor stuk duiken ze nu weer op in de kringloopwinkels.




Mijn kinderen hebben geen idee wie hij was, die lezen alleen strips….

woensdag 19 december 2007

Vanuit de lucht

Prachtige foto’s staan er in het boek Haarlem vanuit de lucht.
Niet alleen heerlijk om uren boven te turen maar ook handig als je bijvoorbeeld de weg zoekt in de Zuiderpolder…

maandag 17 december 2007

Telephoonbriefjes

Geïnspireerd door de tentoonstelling Een boekje open amuseer ik mij momenteel met het boekje 'Telephoonbriefjes en andere curiosa' door Lodewijk van Deyssel (pseudoniem van K.J.L.Alberingk Thijm). In de jaren dertig van de vorige eeuw, toen de telefoon nog een ingewikkelde nieuwerwetsigheid was, wenschte de Heer Alberdingk Thijm zich niet met dergelijke zaken te bemoeien. Daarom schreef hij zijn wensen op briefjes die door zijn huishoudelijke dienst moesten worden doorgebeld. Niet alleen de dienstbode werd zo ingeschakeld, maar ook de winkelbediende, krullenjongen, fietsbode of taxichauffeur al naar gelang de ernst van de zaak. Dat varieerde van het 'per snelste gelegenheid doen bezorgen van een inktlapje van onharig goed' door kantoorboekhandel Bosse tot het 'onmiddellijk bezorgen van een ons cheeselets (tsjieslets schrijft A.T. er achter) met een emmertje ijs en twee flesschen Rijnwijn per taxi'.
Was zijn manier van doen normaal in die tijd of vond men toen al dat hij zich gedroeg als een verwend kind? In ieder geval geestig om te lezen.

zaterdag 15 december 2007

Luna

Gisteren werd Luna, het Haarlemse uitgaanskrantje van Marcel Schmidt, twintig jaar. Tout Haarlem was samengehoopt in het Patronaat om dit mee te vieren. Na een optreden van Badmutsz (dat ik zelf gemist had maar `iets artistieks´ was volgens mijn buurvrouw), reikte Marcel Schmidt het boek ´Sterren en streken´ uit, een bundel columns uit 20 jaar Luna, aan de schrijver Warry van der Leen. Dat schrijver en uitgever elkaar al jaren kenden bleek wel uit het informele overhandigingsgebaar dat Marcel gebruikte: ´Hier!´. Warry kreeg tot zijn afgrijzen/blijdschap nog een kleinood van Piet Zwaanswijk, voor op de schoorsteenmantel.
Daarna was het tijd voor feestmuziek. Marcel had, volgens eigen zeggen, enige maanden gitaarles genomen en speelde met zijn band een aantal Bob Dylansongs waar hij verrassend genoeg het juiste stemgeluid voor bleek te hebben.
Vervolgens was de beurt aan Jan Rijbroek, ´herkenbaar aan géén paardenstaart´ die op het podium zijn eigen feestje vierde.
Slotstuk van de avond was een hardrockparodieband, een kruising tussen AC/DC, Jon Bon Jovi en Kiss. Mèt zangeres, en weest niet langer bedroefd dames en heren, Mariska Veres IS ALIVE!
Waarna de menigte zich samenpropte om in het Patronaatcafé tot in de kleine uurtjes verder te gaan feesten.

dinsdag 11 december 2007

Jarig!


Verjaardagspost!
Vandaag is Wilikditwel één jaar geworden.
Nooit gedacht toen ik dit schreef.
We nemen er maar een taartje op!

maandag 10 december 2007

Kerstboom

Gisteren stond de kerstboom op de Grote Markt er prachtig bij voordat onverlaten er in klommen. Wel dacht mijn sombere ik meteen: dat is dus een heel groot kaal gat in het sparrenbos waar hij gekapt is. Maar "de Haarlemmer" meldt: De gemeente Haarlem streeft ernaar geen kerstbomen speciaal te laten kappen. De aannemer die de bomen levert speurt het hele jaar naar geschikte bomen die al op de nominatie staan om gekapt te worden. Dit jaar komen de kerstbomen (op het Nieuwe Kerksplein staat er ook een) van een particulier die ze vanwege een verbouwing toch al zou laten kappen.
Bovendien hangen er energiezuinige lichtjes in.
Goed zo gemeente Haarlem!

zondag 9 december 2007

Ach anders is het ook zo kaal

Ze wilden er eerst niets aan doen…

zaterdag 8 december 2007

Larkin Grimm

Ik heb nog steeds geen idee wat het nu eigenlijk is, Irrational Library. Iets met gedichten, boeken en muziek of zo. Maar in ieder geval waren ze zo wijs om gisteren Larkin Grimm naar het Patronaat te halen, het Appalache meisje met de stem als een kruising tussen Devendra Banhart en Joni Mitchell. Misschien kwam het door de tijdsdruk, (ze kreeg maar een half uurtje om deze avond op te treden) dat ik haar niet zo geïnspireerd vond in vergelijking met vorige optredens die ik van haar zag. Toen nam ze veel meer de tijd om met haar publiek te praten, waardoor haar persoonlijkheid meer naar voren kwam. Haar hippieopvoeding kwam toen duidelijk tot uiting toen ze kritisch over de aarde en het belang van water sprak en zelfs de ruimte waarin ze speelde, de bovenzaal van Paradiso, een soort zegening gaf. Daardoor kreeg je toch een beetje het gevoel naar een soort hogepriesteres te kijken. Ze speelde toen ook de dulcimer, een soort schootharp.
Niettemin blijft een optreden van haar bijzonder, met die stem die van laag naar overslaand hoog en van sprookjesachtig zacht naar orkaansterkte kan gaan. En, niet verkeerd om zo’n concert bij te wonen riant op een bank, met salontafeltje voor je drankje, in het bovenzaaltje van het Patronaatcafé. En nog gratis ook!

donderdag 6 december 2007

Kersttroep

Verbazend wat er elk jaar weer voor kerstzooi wordt bedacht:

Kerstnachthemd! Mèt kerstmuts!
Vóór een kerstmuts zal je bedoelen!
.

dinsdag 4 december 2007

Etalages kijken

Een tijdje waren ze helemaal verdwenen, de Sinterklaasetalages, waar je als kind met je neus tegen de ramen gekleefd zat. Bij V & D konden ze dat goed, een hele etalage met alleen maar speelgoed, rijdende treintjes en bewegende beren. Daartussendoor natuurlijk buitelende zwarte Pieten, pepernoten en de staf van Sinterklaas. Nadat de kerstman een tijd de overhand had begint het erop te lijken dat de Sinterklaasetalage langzaam weer terugkomt.
Bij het Pfaff Naaimachinehuis hebben ze het wel begrepen.