dinsdag 1 mei 2007

Baantjes trekken

Al jaren was ik lid, ofwel vriendin van zwembad de Houtvaart. Vroeger ging ik er nog wel eens met één van de kinderen naar toe en later een doodenkele keer om zelf te zwemmen, maar een ritme zat er nog niet in. Daarna ging het bad drie jaar dicht wegens restauratie en zat ik relaxt in de tuin sportief lid te wezen. Toen het vorig jaar eindelijk weer open ging mòest ik wel van mezelf. De vrienden hadden niet voor niets gestreden voor het behoud van de Houtvaart en het succes geboekt dat het enige openluchtzwembad in Haarlem behouden bleef. Ik zou voortaan ook baantjes gaan trekken. Ik kocht gelijk maar een tienbadenkaart en begaf mij 's ochtends vroeg met frisse tegenzin naar het zwembad. Als vriendin kon ik immers op de speciale rustige tijden zwemmen, zonder krioelende en bommetjes-makende kinderen. En al gauw was ik om: de gemoedelijke sfeer, de blauwe lucht, de bomen die om het zwembad staan, de vogels die je hoort, het is allemaal heel aangenaam. Verbazend dat zoveel mensen al zo vroeg sportief in de weer zijn. En het zijn zeker niet de jongsten, vorig jaar was er altijd als ik er kwam ook een vrouw van in de 80, die moeilijk liep, maar altijd weer haar baantjes trok! Het is een soort familie, men ontmoet elkaar in het zwembad, bespreekt al zwemmend wel en wee en drinkt achteraf nog een kopje koffie.
Dit seizoen ben ik goed begonnen: ik heb nu zelfs een abonnement gekocht!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten